Turbota można spotkać u wybrzeży całej Europy, zasięg występowania tej ryby rozciąga się od Morza Barentsa po Morze Śródziemne i Czarne. Występuje także w pobliżu Islandii oraz w Bałtyku.

1. Budowa zewnętrzna
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa zewnętrzna

Ryba dużych rozmiarów. Oczy są małe, osadzone blisko siebie, położone po lewej stronie ciała. Otwór gębowy duży. Sylwetka ciała spłaszczona, owalna, asymetryczna, lewoskrętna. Na całym ciele występują płytki kostne. Barwa ciała zmienna, najczęściej ciemnobrązowa, ciemno plamkowana. Spód ciała jasny. Płetwa grzbietowa sięga do nasady płetwy ogonowej. Płetwa odbytowa podobnie jak grzbietowa długa, sięga do trzonu ogona. Płetwa ogonowa zaokrąglona. Trzon płetwy ogonowej stosunkowo krótki. Larwy różnią się budową od dorosłych, po wylęgu ich ciało jest symetryczne, z czasem przechodzą metamorfozę.

Biologia

Skarp zamieszkuje bentos (dno). Preferuje dno muliste lub piaszczyste, w którym może się zakopać. Młode osobniki występują na mniejszych głębokościach, starsze bardziej oddalają się od lądu. Przebywa na głębokości między 20-70 m. Do rozrodu przystępuje od lutego do lipca, w zależności od rozmieszczenia. Samica składa od 1 do 9 mln ziaren ikry. Ikra jest pelagiczna. Średnica jaj wynosi 0,9-1,2 mm. Po tygodniu następuje wylęg. Długość larwy po wykluciu wynosi 2,7-3,1 mm. Zaczyna się u niej przeobrażenie gdy osiągnie 3 mm. Po 40-50 dniach, przy długości ciała 25 mm prawe oko przesuwa się na lewą stronę ciała. Dojrzałość płciową osiąga między trzecim, a piątym rokiem życia. Żyje maksymalnie do 25 lat, z reguły jednak krócej. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT na liście IUCN). Ryba ceniona ze względu na walory smakowe. Dorosłe żywią się w głównej mierzę rybami, skorupiakami i mięczakami. Młodsze osobniki pożywiają się przede wszystkim bezkręgowcami (skorupkami oraz mięczakami).