Skorek pospolity jest małym, osiągającymi około 1-1,5 cm długości owadem. Jego ciało jest wydłużone, silnie spłaszczone i błyszczące. Czułki długie. Odwłok składa się z 11 segmentów. Zakończony jest sztywnymi (sklerotyzowanymi), kleszczowatymi wyrostkami, które wykształciły się z przysadek odwłokowych. Poszczycić się nimi mogą obie płcie, jednakże u samców są one większe (różnica jest dość spora, samiec - 4-8 mm a samicy tylko 3 mm), masywniejsze i zdecydowanie bardziej wygięte - tworząc bardzo praktyczne narzędzie do walki o partnerkę. Ale nie tylko; tak samo jak samice, wykorzystują w każdej dziedzinie życia: do obrony, jedzenia, kopulacji itd.Choć ich środowisko życia tego nie wymaga, skorki pospolite posiadają 2 pary skrzydeł; pierwsza jest sztywniejsza i chroni drugą, błoniastą. Niektóre gatunkiskorków są bezskrzydłe.
Jest to dość uboga w gatunki grupa owadów. Początkowo skorki pospolite zamieszkiwały tylko Europę, później w XX wieku (zawleczone przez człowieka) zaadaptowały się również w Ameryce Północnej.Wybierają miejsca cieniste i wilgotne. Szczególnie upodobały sobie miejscówki pod korądrzew i kamieniami.Nie tworzą wprawdzie społeczeństw, ale w wyniku konkurencji o miejsce i pożywienie, łączą się w niewielkie gromady.
Pokarm
Skorek pospolity jest wszystkożerny. Aparat gębowy typu gryzącego.Pożyteczność skorków jest kwestią sporną. Podstawą ich diety są jaja i inne owady, najczęściej szkodniki (mszyce, gąsienice) co czyni je sprzymierzeńcami sadowników. W niektórych miejscach prowadzone jest nawet celowe zasiedlanie terenów skorkami, prowadzony jest ich wpływ ich obecności na uprawy. Z drugiej jednak strony, skorki jako owady wszystkożerne pochłaniają także pokarmroślinny. Niestety, wgryzając się w roślinę i tym samym ją uszkadzając. W Ameryce Północnej dały się bardzo mocno we znaki i uważane są za poważnego szkodnika.
Rozród
W wykopanym przez siebie gnieździe, samica skorka pospolitego składa w zwartym skupisku do 50 małych, 1,5 mm błyszczących jaj. Nie zostawia ich, jak większość gatunków ze świata owadów, lecz wraz z nimi zimuje. Niekiedy samica na wiosnę wydaje drugie pokolenie. Larwy są miniaturką owadów dorosłych (przeobrażenie niezupełne), oprócz wielkości różni je od rodziców jedynie brak wykształconych szczypiec i nieco jaśniejsza barwa. Matka opiekuje się nimi aż do osiągnięcia dojrzałości.