Szablak przepasany zamieszkuje pas o klimacie umiarkowanym od Europy (głównie centralnej części), po wschodnią Azję (aż po Japonię). W Polsce jego zasięg jest rozproszony i nieciągły. Stanowiska tego gatunku można znaleźć niemal w całym kraju. Wbrew dawnej nazwie w Polsce nie występuje na obszarach górskich, spotykany jest do około 530 m n.p.m.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Szablak przepasany należy do rodziny ważkowate (Libellulidae). Głowa jest dobrze wykształcona. Na głowie znajduje się para dużych oczu złożonych. Narządy gębowe są typu gryzącego. Występują dwie pary skrzydeł, z siatkowym użyłkowaniem. U obu płci na skrzydłach znajdują się ciemno brązowe szerokie, poprzeczne przepaski. Ciało jest smukłe i wydłużone. Nogi są czarne. Dymorfizm płciowy jest zaznaczony. Tułów samców jest brązowy. Odwłok i pterostigmy u samców są czerwone. Samice są żółtawobrązowe. U samic oraz młodych samców odwłok i pterostigmy są żółtawe. Larwy posiadają kolce grzbietowe odwłoka i kolce boczne na 8 i 9 segmencie.

Biologia

Najczęstszym biotopem szablaka przepasanego są niewielkie, wolno płynące cieki (nizinne rzeki i strumienie, rowy melioracyjne, łączniki jezior) oraz płytkie zbiorniki wodne z rzadką roślinnością przybrzeżną. Ważka ta wykazuje dużą zmienność zamieszkiwanych siedlisk zależnie od regionu występowania, np. na dalekim wschodzie spotykana jest między innymi na polach ryżowych. Ważki te latają nisko nad ziemią. Ich lot jest powolny i trzepotliwy. Dorosłe spotykane są od lipca do października. Prowadzą dzienny tryb życia. Żywią się zwierzętami bezkręgowymi (owadami i ich larwami). Szablak przepasany na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Przechodzi przeobrażenie niezupełne. Jaja składane są w tandemie do płytkich wód. Larwy żyją w wodzie. Rozwój trwa rok.