Tołpyga pstra (Hypophthalmichthys nobilis)

Pierwotny zasięg tołpygi pstrej obejmuje duże rzeki Chin. Obecnie tołpygi spotykane są w wielu miejscach na całym świecie, gdzie zostały sztucznie wprowadzone. Introdukowana była do polskich rzek od 1965 roku.

Głowa duża, spiczasta. Oczy małe, nisko osadzone. Otwór gębowy duży, skierowany w dół. Zęby gardłowe jednoszeregowe. Ciało mocno dwubocznie spłaszczone, wydłużone. Linia boczna pełna. Łuska pokrywająca ciało drobna, cykloidalna. Ubarwienie ciała dorosłych osobników złoto srebrzyste. Boki ciała pokryte rozmazanym wzorem. Występuje kil od płetwy odbytowej do ogonowej. Płetwy piersiowe ostro zakończone, sięgają za nasadę płetw brzusznych. Płetwa ogonowa rozwidlona. Płetwy (poza piersiowymi) ciemne. Osobniki młodociane są srebrzyste. U samców na płetwie piersiowej występuje zgrubienie. Gatunkiem podobnym jest tołpyga biała, u której oczy położone są nieco wyżej a głowa jest mniejsza.

Tołpyga pstra zamieszkuje różnorodne siedliska. Preferuje rzeki, ale dobrze znoszą także środowisko wód stojących – jezior i stawów rybnych. Pożywia się w głównej mierze zooplanktonem oraz fitoplanktonem. W naszym kraju nie rozmnaża się w warunkach naturalnych. Do rozrodu przystępuje między kwietniem a lipcem. Jaja składane są w środkowych i przydennych warstwach wody. Samica składa do 1 mln. ziaren ikry. Tarło jest porcyjne, składane od jednej do trzech porcji. Średnica żółtawych lub szarobłękitnych, przezroczystych jaj wynosi 1,3-1,5 mm. Wylęg następuje po jednym bądź dwóch dniach. Długość larwy po wylęgu wynosi 5-6 mm. Po 45 dniach wykształcają się wszystkie płetwy. Dojrzałość płciową osiąga w zależności od temperatury wody od czwartego do siódmego roku życia. Ryba długowieczna. żyje do 20 lat.