Tonin północny należy o rodziny delfinowate (Delphinidae). Jest jednym z dwóch podgatunków tonina nowozelandzkiego (Cephalorhynchus hectori). Ciało jest krępe, torpedowate. Pysk jest krótki. Oczy otoczone są czarną maską. Grzbiet, boki są jasnoszare. Od płetwy grzbietowej do ogonowej biegnie ciemny pas. Płetwa grzbietowa i piersiowe czarne. Gardło i brzuch są białe. Płetwy piersiowe duże, płaskie i zaokrąglone. Płetwa grzbietowa jest niska i zaokrąglona. Płetwa ogonowa pozioma. Samice są dłuższe od samców.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Tonin północny występuje w wodach u zachodnich wybrzeży Wyspy Północnej Nowej Zelandii. Główny obszar występowania tonina północnego rozciąga się od kompleksu zatok Kaipara Harbour na północy, po kompleks Kawhia Harbour na południu (większość obserwacji pochodzi z tego obszaru). Rzadziej bywa spotykany dalej na północy po klif Maunganui Bluff i na południu po New Plymouth.

Tryb życia

Tonin północny zamieszkuje wody oceaniczne w klimacie umiarkowanym. Spotykany jest zwykle w strefie przybrzeżnej do głębokości wody 20 m i 30 km od brzegu. Prawdopodobnie część osobników okresowo może przebywać dalej od brzegu do około 80 km. Żyje w małych grupach (liczących od 2 do 10 osobników). Jego liczebność maleje. Jest gatunkiem krytycznie zagrożonym (kategoria CR na liście IUCN). Ginie w sieciach rybackich.

Odżywianie

Tonin północny żywi się przede wszystkim dennymi rybami oraz głowonogami.

Rozmnażanie i rozwój

Tonin północny jest poligamiczny. Do rozrodu przystępuje w lecie. Ciąża trwa 10-12 miesięcy. Samica rodzi jedno młode. Ubarwienie potomstwa jest podobne do ubarwienia dorosłych, choć nieco ciemniejsze. Młode po urodzeniu mierzy 0,6-0,7 m. Młode staje się niezależne w drugim roku życia. Dojrzałość płciową osiąga między siódmym a dziewiątym rokiem życia. Żyje do 22 lat.