Jest mniejszy od trzciniaka, ale bardzo podobny, zarówno do niego, jak i do łozówki. Ma jasnobrązowy wierzch ciała, kremowy spód, niewyraźną, żółtawą brew, ciemne nogi. Dymorfizm płciowy nie występuje. Osobniki młodociane są bardziej żółtawooliwkowe.
Trzcinniczek zasiedla szuwary nadwodne o niezbyt zwartej trzcinie. Gniazduje w ich przybrzeżnym pasie. W czasie przelotów pojawia się także w gąszczach krzewów.
Występowanie
Gatunek ten występuje w Europie bez północy i wschodu, w północno-zachodniej Afryce, na Bliskim Wschodzie, w południowej części środkowej Azji. Jest wędrowny, zimuje głównie w tropikalnej Afryce. W Polsce występuje niemal w całym kraju, zwykle jest ptakiem średnio licznym, a tylko w odpowiednich środowiskach licznym, a nawet bardzo licznym (np. w bagiennej dolinie Narwi).
Lęgi
Samica buduje gniazdo w kształcie koszyka, wykorzystując do tego celu pędy roślin, które moczy i oplata na kilku sąsiadujących ze sobą pędach trzciny. Jego brzegi są mocno zawinięte do wewnątrz. Wyprowadza 1, czasami 2 lęgi w roku. Składa 3-5 jaj, zielonkawych w szare plamki. Wysiadują oboje rodzice przez 11-12 dni. Młode opuszczają gniazdo po takim samym czasie. Gniazdo trzcinniczka jest często wybierane przez kukułkę na „dom zastępczy” dla jej pisklęcia.
