Turkuć podjadek występuje w znacznym obszarze Europy, północnej Afryki i Azji centralnej. W Europie spotykany jest od Półwyspu Iberyjskiego i Wysp Brytyjskich po południowo-zachodnią Rosję. Na północy jego zasięg sięga południowych krańców Szwecji i Estonii, a na południu południowej Hiszpanii, środkowych Włoch i północnej Grecji.

1. Budowa
2. Biologia
3. Systematyka
4. Galeria zdjęć

Budowa

Turkuć podjadek należy do rzędu prostoskrzydłe (Orthoptera). Barwa ciała ciemnobrązowa. Spód zółtawy. Ciało przystosowane do życia w ziemi. Jest nieco spłaszczone, owłosione, cylindryczne, krępe i podłużne. Przednie odnóża są dłoniaste, masywne, na krawędziach zaopatrzone w wyrostki, grzebnę. Tylne odnóża są stosunkowo krótkie. Skrzydła są błoniaste. Pierwsza para skrzydeł jest krótka. Druga para skrzydeł długa, skórzasta i szeroka. Przedtułów jest silnie rozwinięty. Larwy są podobne do dorosłych (choć bez skrzydeł), początkowo są białe.

Biologia

Turkuć podjadek preferuje siedliska wilgotne z luźną warstwą gleby. Spotykany jest w wilgotnych lasach, mokradłach, wilgotnych łąkach, polach uprawnych i ogrodach. Większość życia spędza pod ziemią. Kopie podziemne korytarze. Potrafi pływać i latać. Dorosłe pojawiają się na wiosnę. Turkuć podjadek przechodzi przeobrażenie niezupełne. Występuje jedno pokolenie w roku. Rójka odbywa się między czerwcem a lipcem, na powierzchni ziemi. Natomiast zapłodnienie odbywa się już pod ziemią. Zapłodniona samica składa do 300 żółtawobiałych jaj do komory w korytarzu. Samica pełni opiekę nad jajami, a po wylęgu także młodymi. Z jaj po 1-3 tygodniach wylęgają się larwy. Na jesień larwy rozpraszają się i zimują w miejscu żerowania. Dojrzałość płciową osiąga w drugim roku życia. Żyje do 3 lat. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Turkuć podjadek jest zwierzęciem wszystkożernym. Żywi się tkankami roślin, siewkami, nasionami, korzeniami oraz mięczakami, pierścienicami i larwami owadów.