Nazywany/a też: wąż królewski, lancetogłów mleczny
Fot. Michał Kaczorowski
Wąż mleczny to smukły wąż o delikatnej budowie, głowa słabo wyodrębniona, płynnie przechodzi w tułów. Ubarwienie zmienne, w zależności od podgatunku (których jest ponad 20), przeważnie jest to kombinacja naprzemienie ułożonych pierścieni w kolorze żółtym, czarnym i czerwonym. Ubarwieniem tym naśladują jadowite węże koralowe (rodzaj Micrurus) jednakże w odróżnieniu od nich, u lancetogłowów (rodzaj Lampropeltis) czarne pierścienie stykają się z czerwonymi (u węży koralowych zawsze jasne pierścienie sąsiadują z czerwonymi). Obok podgatunków, amatorzy tego gatunku wyhodowali kilkanaście odmian barwnych, często charakteryzujących się nieco odmienną kolorystyka (np. różowe pierścienie, brak jakiegoś koloru). Samce są nieznacznie większe od samic.
Wąż mleczny zamieszkuje zróżnicowane środowiska, najczęściej są to obszary nizinne, często spotykany wśród traw a także na kamienistych plażach i w zaroślach. W zależności od podgatunku może zasiedlać tereny skrajnie suche lub wilgotne. Węże te są aktywne przeważnie wieczorem i nocą, chociaż są tez spotykane w czasie pochmurnych, deszczowych dni. To skryty gatunek, często chowa się wśród ściółki lub w norach, gdzie poszukuje pokarmu.
Rozmnażanie
Wąż mleczny po wybudzeniu ze snu zimowego, na wiosnę przystępują do godów. Dwa miesiące po kopulacji samica składa jaja, szukając przeważnie miejsc o optymalnej wilgotności (pod korzeniami na mchu, wśród próchniejących kłód itp.). Liczba jaj jest niewielka, zależna od wielkości samicy i podgatunku, przeważnie składa od 3 do 8 jaj (bardzo rzadko ponad 10). Młode lęgną się po kolejnych 2-3 miesiącach, mierżąc wtedy niespełna 20 cm.
Pokarm
Podstawę diety węża mlecznego stanowią drobne ssaki, zwłaszcza niewielkie gryzonie. Oprócz tego polują na wszelkie drobne kręgowce: głównie jaszczurki i żaby ale nie gardzą też pisklętami. Zdarza się, że polują na węże (w tym własnego gatunku) w tym nawet te należące do gatunków jadowitych.