Wąż wielkooki to średniej wielkości wąż o stosunkowo smukłym ciele. Głowa wyraźnie wyodrębniona, uwagę zwracają duże oczy o okrągłej źrenicy. Ubarwienie zróżnicowane w zależności od podgatunku, obszaru występowania i genetycznych cech danej populacji. Przeważnie podstawową barwą jest żółto-brązowa lub też czerwono-brązowa. Na tym tle charakterystyczne wzór z czarnych lub ciemnobrązowych plam o kształcie przypominającym literę H. Spotykane są także osobniki u których plamy prawie nie występują, lub tez są nieznacznie ciemniejsze od barwy podstawowej. W hodowli amatorskiej spotyka się kilka odmian barwnych zarówno albinotycznych (na jasno-żółtym tle lawendowy wzór) jak i aksantycznych (pozbawione żółtego barwnika a więc przeważnie jasnoszare).
Wąż wielkooki jest przeważnie spotykany na terenach skrajnie suchych. Najczęściej są to kamienistepustynie i półpustynie a także tereny skaliste. W związku z wysokimi temperaturami panującymi na tych obszarach, większość zwierząt tu żyjących (w tym jego ofiar) jest aktywnych w nocy. Nie inaczej jest w przypadku tego węża, który dzień spędza przeważnie w kryjówce (np. rozpadlina skalna, pod korzeniami, usypiska kamieni) a na polowanie wyrusza o zmierzchu i w nocy.
Rozmnażanie
Dojrzałość płciową wąż wielkooki osiąga przeważnie w trzecim roku życia. Gody mają miejsce przeważnie w maju lub w czerwcu, dwa miesiące później samica składa kilka jajek zazwyczaj w nieco bardziej wilgotne i osłonięte miejsca. Młode legną się po kolejnych 2-3 miesiącach, a więc późną jesienią i przeważnie aż do wiosny pozostają w pobliżu gniazda. Świeżo wyklute węże mierzą około 30 cm długości.
Pokarm
Podstawę pożywienia dorosłych węży wielkookich stanowią wszelkie drobne gryzonie, przeważnie są to myszoskoczki. Osobniki młode obok gryzoni polują też na drobne jaszczurki.
