Żaba błotna (Lithobates palustris)
Żaba błotna to średniej wielkości żaba o budowie typowej dla przedstawicieli rodziny żabowatych (Ranidae). Jest jednym z kilkunastu trudnych do odróżnienia od siebie północnoamerykańskich gatunków, łącznie określanych jako „żaby lamparcie”. Wszystkie prowadzą półwodny tryb życia i mają bardzo zmienne ubarwienie, zazwyczaj jednak z wyraźnymi, regularnymi ciemnymi plamami na wierzchu ciała (stąd nazwa). Gatunek nie jest zagrożony ze względu na duży zasięg geograficzny; mimo to, podobnie jak w przypadku większości płazów, lokalnie występują znaczące spadki populacji ze względu na niszczenie siedlisk i śmiertelność z powodu ruchu drogowego.
Zasięg żaby błotnej obejmuje wschodnią część Ameryki Północnej – od Nowej Szkocji po wybrzeże Zatoki Meksykańskiej w Teksasie.
Żaba błotna jest silnie związana z wodą, preferuje czyste i chłodne stawy i strumienie. Na południu zasięgu występują również w silnie przerośniętych roślinnością mokradłach. Mogą występować również w jaskiniach – są często spotykane w obszarach o budowie krasowej, obfitujących w siedliska podziemne. Wiosnę i lato spędzają wśród roślinności na brzegach zbiorników, zimują w mule na dnie stawów, strumieni lub w jaskiniach.
Rozród żaby błotnej następuje wiosną, w zależności od lokalnego klimatu (pamiętajmy o dużym obszarze występowania tego gatunku), zazwyczaj w maju. Samce wydają cichy głos, często wołają również spod wody; z tego powodu gatunek jest trudno wykrywalny podczas godów. Po uchwyceniu samicy w amplexus, samiec zapładnia składane przez nią jaja (zazwyczaj ok. 2-3 tysiące jaj w jednym kłębie skrzeku). Rozwój jaj trwa 10-20 dni, rozwój kijanek – od dwóch do trzech miesięcy.
Tak jak większość podobnej wielkości żab, żaby błotne są oportunistami pokarmowymi – żywią się wszelkiego rodzaju bezkręgowcami: owadami, pająkami itp.