Zając amerykański - długość ciała 36-52 cm, ogona 3-5 cm, ucha 6-7 cm, masa 1-2 kg. Ubarwienie zależne od pory roku: sierść letnia o barwie od brązowej do ciemnoszarej, futro zimowe doskonale maskujące - białe z czarnymi końcami na uszach. Tylne stopy szerokie, zimą bardzo owłosione. Kończyny tylne i uszy ma znacznie krótsze, niż jego krewniacy z terenów otwartych, co jest wyraźnym przystosowaniem do środowiska.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Zając amerykański zamieszkuje lasy (o gęstym podszyciu) iglaste i bagienne Alaski, prawie całej Kanady i zachodniej części Stanów Zjednoczonych. Na południu sięga do północnej Kalifornii do Nowego Meksyku. Gatunek szeroko rozprzestrzeniony i pospolity, lecz prawie wcale nie spotyka się go na łąkach i w innych otwartych przestrzeniach.

Tryb życia

Zając amerykański przez cały rok gnieździ się w płytkich kotlinach, bardzo nieznacznie zamaskowanych roślinnością. Żyje i żeruje samotnie.

Odżywianie

Podobnie jak inne zające, zając amerykański jest wyłącznie roślinożerny. W lecie jego pokarm stanowią trawy, pączki drzew i krzewów, przysmakiem zaś w tym okresie są pączki brzozowe, po które odbywa nieraz dalekie wędrówki

Rozmnażanie i rozwój

Zając amerykański ma w lecie 2-4 mioty, a w każdym 2-6 młodych, które ukrywa w gąszczu drzew iglastych lub wierzb. Co 8-11 lat dochodzi do masowych pojawów tego gatunku, kiedy to liczebność zajęcy wzrasta ponad stukrotnie. Szybko jednak dochodzi do gwałtownego załamania wzrostu populacji, gdyż tak wiele zwierząt nie może znaleźć dostatecznej ilości pokarmu i przez długi okres prawie się nie rozmnaża. Liczne gatunki drapieżników specjalizują się w polowaniu na ten gatunek, np. ryś kanadyjski, którego liczebność zmienia się w zależności od dostępności ofiar.