Zając polarny należy do rzędu zajęczaki (Lagomorpha). Ciało pokrywa gęste futro. Barwa futra w lecie szaro brązowawa, w zimie staje się niemal całkowicie biała (poza czarnymi końcami uszu), zapewniając tym samym bardzo dobry kamuflaż w śniegu. Uszy krótsze niż u typowego przedstawiciela rodzaju. Tylne kończyny są dłuższe od przednich. Ogon jest krótki, pokryty puszystym futrem. Samice są nieco większe od samców.

1. Występowanie
2. Tryb życia
3. Odżywianie
4. Rozmnażanie i rozwój
5. Systematyka
6. Galeria zdjęć

Występowanie

Zając polarny występuje w północno-wschodniej Kanadzie (na Wyspach Polarnych oraz na terenie północno-wschodniego Labradoru i Nowej Funlandii) oraz na Grenlandii (w strefie przybrzeżnej wyspy).

Tryb życia

Zając polarny zamieszkuje arktyczną tundrę - obszary o ekstremalnie niskich temperaturach. Występuje w rejonach górskich i pagórkowatych, obszarach kamienistych i skalistych, bezdrzewnych wybrzeżach i obszarach porośniętych niską roślinnością. Zwykle nie jest spotykany na obszarach leśnych, choć sporadycznie w okresie zimowym część populacji przebywa w lasach. Wykorzystuje naturalne schronienia bądź kopie nory w śniegu. Przez większość czasu prowadzi samotny tryb życia ale może gromadzić się w grupy. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC).

Odżywianie

Zając polarny jest w dużej mierze roślinożerny. Podstawowym składnikiem diety są zdrewniałe części roślin (gałązki, korzenie), a także porosty, liście, kora, jagody, W jego diecie można znaleźć również ryby i padlinę.

Rozmnażanie i rozwój

Zając polarny przystępuje do rozrodu między kwietniem a wrześniem. Gniazdo znajduje się w zagłębieniu w ziemi, w osłoniętym miejscu. W ciągu roku może mieć 1-2 mioty. Ciąża trwa około 50 dni. Samica rodzi od 2 do 8 młodych, ważących ok. 105 g. Młode odstawiane są od mleka między 8 a 9 tygodniem życia. Dojrzałość płciową zyskują w następnym roku. Zając polarny żyje od 3 do 8 lat.