Mumio - właściwości, działanie i zastosowanie mumio

Znamy wszechstronne zastosowanie skał i minerałów w gospodarce, ale naszej uwadze umyka fakt, że wysoko w górach Tybetu kryje się cenniejszy niż złoto wytwór Matki Natury – mumio! Ten specyfik o egzotycznie brzmiącej nazwie ma wszechstronne właściwości lecznicze, które odkryto 5 tysięcy lat temu. Substancja ta jest pozyskiwana z himalajskich skał i znajduje zastosowanie w medycynie naturalnej m.in. jako preparat na wzmocnienie organizmu, ochronę kości, poprawę pracy trzustki i tarczycy oraz układu pokarmowego. Mumio to istne panaceum, a do tego, w wielu przypadkach, jego skuteczność została potwierdzona naukowo!

1. Munio - skarb ukryty w sercu góry
2. Munio to starożytne panaceum
3. Co się kryje w munio?
4. Jak rozpoznać mumio?
5. Czy to naprawdę działa?
6. Mumio wzmacnia kości i stawy
7. Ochrona trzustki i obniżenie poziomu cukru we krwi z munio
8. Munio to ulga w chorobie hemoroidalnej
9. Mumio lepsze niż żeń-szeń?

Munio - skarb ukryty w sercu góry

Mumio shilajit himalajskie, znane jako „krew gór”, „eliksir życia” lub „cudotwórczy balsam”, jest w rzeczywistości mieszaniną związków organicznych i nieorganicznych, gromadzącą się w niektórych masywach górskich. Nazwa „mumio” pochodzi z greki i oznacza „ochraniający” tudzież „oczyszczający”. Przypuszcza się, że substancja ta powstaje wskutek obumierania materii organicznej, takiej jak szczątki alg, roślin czy porostów, które tkwią w zakamarkach skał albo stanowi pozostałość po wybuchach wulkanów. Konsystencją przypomina smołę – jest gęsta, z reguły ciemnobrązowa. Ma postać małych kryształków, podobnych nieco do żywicy. W Birmie mumio nosi nazwę ‘krew góry’. W Mongolii i Tybecie określają je mianem ‘soku skały’, zaś na Syberii – ‘kamiennego oleju’. Pozostałe przydomki tej skalnej substancji, to: wosk gór, olej gór i górski miód.

Munio to starożytne panaceum

Lecznicze właściwości mumio odkryli starożytni mieszkańcy Himalajów, dzięki obserwacji zachowania rannych zwierząt, które regenerowały siły w sąsiedztwie skał. O antyseptycznym działaniu tej substancji możemy przeczytać u Arystotelesa, zaś perski lekarz i uczony – Awicenna – zalecał tę substancję na złamania i zwichnięcia kości, a także na stany zapalne oraz migreny. Z kolei w szekspirowskim dramacie „Makbet” znajdziemy taką oto kwestię bohatera – „Powinien zjeść górę mumijo". Rzeczywiście, w przeszłości specyfikiem tym byli leczeni najwięksi władcy. Substancję sprowadzano z Chin, Indii i Mongolii, jako najdroższy z klejnotów. Naturalna medycyna do dzisiaj uważa mumio za wspaniały środek, który leczy wszelkie bóle, zawroty głowy, anginę, kaszel, katar, paradontozę, ropiejące rany, czyraki, egzemy, astmę i boreliozę i wiele innych chorób. Specjalistyczne badania nad właściwościami mumio od dziesiątek lat prowadzi się w rosyjskich i indyjskich laboratoriach. Obecnie jednak mumio wciąż istnieje poza głównym nurtem farmaceutycznym. Dostępne w formie tabletek, proszków, roztworów, czopków i maści cieszy się jednak rosnącą popularnością w medycynie alternatywnej.

Co się kryje w munio?

W składzie mumio występuje wiele komponentów archaicznych roślin, makro- i mikroelementów oraz pierwiastków takich, jak potas, sód, fosfor, chrom, wapń, żelazo, siarka, cynk, kobalt, mangan, selen, fluor, molibden, witaminy z grupy B, witamina A, aminokwasy (glutamina, glicyna, fenylolalanina, lizyna, seryna, tyramina, walina, tyrozyna, kwas asparaginowy, histydyna, prolina, metionina), kwasy organiczne, a także olejki eteryczne, jad pszczeli, sterydy naturalne, żywice. Na szczególną uwagę zasługuje fakt, że o ile w przeciętnym suplemencie diety znajduje się zwykle od 3 do 8 składników chemicznych, z czego przeważnie jeden lub dwa stanowią bazę, o tyle mumio zawiera aż 65 komponentów, które wyselekcjonowała sama przyroda!

Jak rozpoznać mumio?

Niestety, na rynku możemy się spotkać z licznymi specyfikami imitującymi tę dobroczynną substancję. Prawdziwe mumio, zakupione w formie ciała stałego, powinno roztapiać się pod wpływem temperatury i rozpuszczać się w ciepłej wodzie. Ponadto, oryginalne mumio ma charakterystyczny, „smolisty” zapach i gorzki smak. Można je stosować w postaci maści lub kompresów (roztwór o mocy 0,6 g mumio na 2 łyżki przegotowanej wody), które aplikujemy na rany, stłuczenia, zwichnięcia i zmiany skórne. Substancję można też pić w postaci wodnego roztworu o różnym stężeniu – w zależności od zapotrzebowania na składniki odżywcze.

Czy to naprawdę działa?

Zdaniem niektórych lekarzy medycyny niekonwencjonalnej, specyfik ten może wyleczyć ponad 200 chorób! Uważa się, że ów suplement działa ogólnie wzmacniająco, przywraca utracone siły i energię. Producenci tego preparatu deklarują jego pozytywne działanie na wiele schorzeń.Oto przykłady zastosowania tej substancji:Jak widać, spektrum zastosowania mumio jest niezwykle szerokie i wszechstronne. Czyżby ten tajemniczy lek rodem z Ajurwedy stanowił pewnego rodzaju panaceum?

Mumio wzmacnia kości i stawy

Za sprawą badań przeprowadzonych przez rosyjskich naukowców, już od lat 70. XX wieku wiadomo, że mumio działa wzmacniająco na układ kostny. W wydawanym ówcześnie czasopiśmie „Ortopediia travmatologiia i protezirovanie” opublikowano serię artykułów o zastosowaniu mumio przy złamaniach i zwichnięciach kości. Autorem pierwszej pracy o leczniczym zastosowaniu mumio jest rosyjski profesor Adyl Szakirow.

Badacz osobiście wybrał się w góry w poszukiwaniu tajemniczego środka, po czym szczegółowo zbadał jego działanie. Prace naukowe dowodzą, że mumio znacznie poprawia stan kośćca, przyspiesza regenerację po złamaniach, a także wspiera leczenie osteoporozy. O właściwościach himalajskiej substancji decydują zawarte w niej kwasy próchnicze, m.in. kwas fulwowy, mający zdolność pobudzania komórek do syntezy związków wapnia w kościach. Co więcej, mumio samo w sobie jest bogatym źródłem wapnia i fosforu, dzięki czemu dostarcza podstawowych składników, z których są zbudowane nasze kości.

Ochrona trzustki i obniżenie poziomu cukru we krwi z munio

Badania naukowe dowodzą, że mumio może obniżać poziom cukru we krwi. Przeprowadzono eksperyment, w czasie którego przez 3 tygodnie pacjentom podawano wyciąg z tej substancji. W finale eksperymentu okazało się, że stężenie glukozy u ochotników będących po posiłku uległo obniżeniu średnio o 26 jednostek, zaś mierzone na czczo – o niecałe 15 jednostek. Mumio powoduje spadek cukru we krwi dzięki zawartości antyoksydacyjnych kwasów próchniczych, które dodatkowo chronią trzustkę przed szkodliwym działaniem wolnych rodników.

Munio to ulga w chorobie hemoroidalnej

Naturoterapeuci zalecają stosowanie mumio w postaci czopków w celu leczenia hemoroidów. Dzięki takiej terapii zmniejsza się krwawienie, zaś ból i świąd ustępują. Mumio odbudowuje ponadto śluzówkę i zapobiega stanom zapalnym. Prace naukowe opublikowane przez Instytut Medycyny Alternatywnej w Biszkeku przedstawiają zalety stosowania mumio w chorobie hemoroidalnej. Zewnętrzne aplikowanie tej substancji w formie mieszanki z miodem przez ok. 4 miesiące, zdaniem specjalistów, może przynieść pożądane efekty.

Mumio lepsze niż żeń-szeń?

Zdaniem wielu lekarzy, mumio jest na tyle skuteczną substancją, że przyćmiewa nawet słynny żeń-szeń. Specyfik ten uzupełnia niedobory wielu minerałów i witamin, a także wspomaga ich przyswajanie. Wykazuje też działanie poprawiające odporność, wytrzymałość, a także wpływa korzystnie na całość procesów biochemicznych zachodzących w organizmie człowieka. Co ciekawe, analizy kliniczne dowodzą, że, przy regularnym i prawidłowym przyjmowaniu mumio, pozytywne rezultaty osiągają bardzo wysoki wskaźnik – nawet 94%! Czy w XXI wieku nastąpi renesans fascynacji tym „eliksirem życia”?