Białozór (Falco rusticolus)

Wstęp

Duży sokół, większy od myszołowa zwyczajnego. Gatunek ten rzadko zalatuje do Polski. Ze względu na większe rozmiary ciała lata nieco wolniej od pozostałych sokołów. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Występuje duża zmienność ubarwienia, najczęściej w trzech tonacjach barwnych: białej, szarej oraz szaro brązowawej. Wierzch ciała plamkowany lub prążkowany. Spód plamkowany w różnej częstotliwości. Dziób haczykowaty, z tępym zębem. Woskówka żółta. U części osobników występują wąski wąs oraz ciemny policzek. Sylwetka krępa. Skrzydła szerokie, na końcach zaokrąglone. Ogon szeroki. Nogi żółte. U jasnych osobników ubogie, ciemne plamkowanie. U pośredniej odmiany upierzenie jest szarawe, biało prążkowane. Ciemnoszara odmiana ma prążkowane jasne. Brak dymorfizmu płciowego. Osobniki młodociane rozróżniane po skąpym prążkowaniu wierzchu, silnym kreskowaniu spodu, oraz po szaroniebieskim ubarwieniu nóg i woskówki. Dodatkowo posiadają szeroki i rozmyty wąs.

Występowanie

Zamieszkuje obszar tundry całej półkuli północnej. Najdalej na północy spotykany na wyspie Ellesmere’a w Ameryce północnej i Półwyspie Tajmyr w Azji. Na południowym pasie obszaru występowania spotykany cały rok. Na zimowiska migruje na południe do tajgi. W zimie, w Europie najdalej na południe spotykany na południu Norwegii, w Azji w północnej Mongolii, w Ameryce Północnej na północy USA.

Biotop

Zamieszkuje typowy krajobraz tundry. Wybiera głównie tereny urozmaicone wzgórzami, dolinami rzek, wybrzeżami morskimi i terenami częściowo zalesionymi.

Lęgi

Gnieździ się na półce skalnej, może też korzystać z opuszczonych gniazd innych ptaków. Samica składa od 3 do 5 jaj. Czas wysiadywania przez samicę wynosi około miesiąca. Po 35- 42 dniach młode stają się lotne. Dojrzałość płciową osiąga w drugim bądź w trzecim roku życia.

Pokarm

Żywi się kręgowcami (ptakami, drobnymi ssakami). Pokarm zdobywa w locie bądź na lądzie.