Biruang malajski (Helarctos malayanus)

Wygląd

Biruang malajski – głowa mała, płaska z krótkim pyskiem. Uszy małe, okrągłe. Język wydłużony. Ogon zredukowany. Sierść krótka, gęsta i błyszcząca. Ubarwienie sierści zmienne, od ciemnobrązowej po czarną. Pysk jest jaśniejszy, pomarańczowy. Pierś z jasną, białą, żółtą lub pomarańczową plamą w kształcie półksiężyca. Stopy nieowłosione, wyposażone w długie zakrzywione pazury. Samce są o 10-20 procent większe od samic.

Występowanie

Biruang malajski występuje w Azji Południowo-Wschodniej: zamieszkuje Birmę, Tajlandię, Laos, Wietnam, Kambodżę, Malezję i północne wyspy Indonezji. Na wielu obszarach już wyginął, miejscami jest skrajnie rzadki.

Tryb życia

Biruang malajski zamieszkuje pierwotne lasy tropikalne. Opuszcza lasy przekształcane przez człowieka. Dodatkowo pada ofiarą kłusowników (zabijany jest na części ciała stosowane w medycynie ludowej, a także dla sportu). W związku z tym jest gatunkiem narażonym na wyginięcie (kategoria VU na liście IUCN). W przeciągu ostatnich 30 lat populacja zmalała o 30 procent. W niewoli żyje do ponad 30 lat. Nie zapada w sen zimowy. Wiedzie samotny tryb życia, rzadziej spotykany w małych grupach. Zwierzę aktywne w nocy. Prowadzi nadrzewny tryb życia, większość dnia spędza śpiąc na drzewie (w gnieździe noclegowym).

Odżywianie

Biruang malajski jest wszystkożerny. W jego diecie znaleźć można kręgowce (ptaki, gady, ssaki), bezkręgowce (owady i ich larwy), padlinę, pokarm roślinny (owoce) oraz miód. Po pożywienie wspina się po drzewie.

Rozmnażanie i rozwój

Biologia biruanga malajskiego jest słabo poznana. Do rozrodu może przystępować przez cały rok. Ciąża trwa prawdopodobnie od 95 do 200 dni. Samica rodzi od 1 do 2, rzadziej 3 młode. Do 4 miesięcy młode karmione są mlekiem. Młode pozostają przy matce do czasu osiągnięcia dojrzałości płciowej. Dojrzałość płciową osiąga między trzecim a czwartym rokiem życia.