Boa psiogłowy (Corallus caninus)

Piękny nadrzewny dusiciel o muskularnym ciele, uzbrojony w pokaźne zęby jest wężem tajemniczym i rzadkim. Całe życie spędza w koronach drzew, nocą polując na ssaki.

Wygląd

Duży, nadrzewny dusiciel o muskularnym ciele. Głowa duża, szeroka stosunkowo gwałtownie przechodząca w wąski, długi pysk. Oczy o pionowych źrenicach, charakterystyczne są długie i mocne zęby oraz rząd jamek kryjących termoreceptory na górnej i dolnej szczęce. Ciało grube, muskularne zakończone mocnym chwytnym ogonem. Ubarwienie grzbietu soczyście jasnozielone z wąskimi, trójkątnymi plamami w kolorze białym, szarym lub żółtym. Strona brzuszna może być żółta, biała lub kremowa. Osobniki młode są pomarańczowe, czerwone lub żółte a proces zmiany ubarwienia na dorosłe rozpoczyna się w wieku 6-12 tygodni i trwa od kilku do kilkunastu tygodni. Odcień ubarwienia, kształt plam oraz wielkość jest cechą charakterystyczną dla poszczególnych populacji tego węża zasiedlających różne tereny.

Występowanie

Zamieszkuje Amerykę Południową, gdzie spotykany jest w lasach deszczowych dorzecza Amazonki w Brazylii a także w Peru, Ekwadorze, Gujanie i w Surinamie.

Środowisko i tryb życia

Zamieszkuje deszczowe lasy tropikalne, gdzie całe życie spędza w koronach drzew. Preferuje miejsca zacienione, gdzie najczęściej w ciągu dnia zwija się wokół gałęzi w dość charakterystyczny sposób. Aktywny w ciągu nocy, poluje najczęściej z zasadzki, zwisając z gałęzi dzięki chwytnemu ogonowi. Na ziemie schodzi sporadycznie i zawsze szuka okazji by się ponownie wspiąć w korony drzew. Gatunek skryty.
 

Rozmnażanie

Gatunek żyworodny. Samice dojrzewają w wieku 4-5 lat, samce przeważnie o rok wcześniej. Po ciąży trwającej około siedmiu miesięcy samica rodzi przeważnie 3-8 młodych, sporadycznie może być ich kilkanaście.

Pokarm

Podstawowym pokarmem tego gatunku są wszelkie ssaki o odpowiedniej wielkości zamieszkujące korony drzew. Gustuje przede wszystkim w gryzoniach, ale nie gardzi też wiewiórkami, nietoperzami czy niewielkimi gatunkami małp. Do niedawna panował pogląd, że poluje głównie na ptaki, jednak badania terenowe ujawniły, że są one jedynie okazjonalną zdobyczą. Ofiara jest chwytana od góry w pobliżu głowy, a następnie duszona splotami ciała, podczas gdy chwytny ogon utrzymuje węza przyczepionego do gałęzi.