Bongo (Tragelaphus eurycerus)

Nazywana/y także: antylopa bongo

Spis treści

Wygląd
Występowanie
Tryb życia
Odżywianie
Rozmnażanie i rozwój

Wygląd

Długość ciała tej antylopy wynosi 170 -250 cm, wysokość w kłębie 110 -140 cm, długość ogona 45 -65 cm, waga ok. 220 kg. Bongo jest bardzo atrakcyjnie ubarwioną antylopą. Jego sierść na wierzchu ciała i z boków ma intensywny kasztanowy odcień, brzuch i nogi są ciemne, prawie czarne. Na bokach ciała wyraźnie rysują się wąskie, pionowe paski w białym kolorze. Jest ich 11 lub 12. Białe plamki widać także na bokach głowy oraz na czole, a na piersiach występuje biały półksiężyc. Ogon jest czarny lub kasztanowaty, zakończony pędzelkowatą kitką. Wzdłuż linii grzbietu ciągnie się stercząca, krótka grzywa. Samice są ubarwione jaśniej, samce wraz z wiekiem ciemnieją. Rogi występują u osobników obu płci, jednak u samców są dłuższe, mogą osiągnąć metr długości. Mają one kształt lirowaty, są wygięte do tyłu i nieco spłaszczone.

Występowanie

Obszar występowania bongo obejmuje Afrykę Zachodnią od Sierra Leone po Kenię.

Tryb życia

Środowiskiem życia tego gatunku antylopy są lasy deszczowe z obfitym poszyciem oraz stoki gór, najczęściej na wysokości 2000 -3000 m n.p.m. W porze suchej schodzi ona niżej w lasy bambusowe. Pożywienie i schronienie znajduje na leśnych polanach. W lesie porusza się bardzo zręcznie, rogi opierając na grzbiecie, aby nie utknęły między gałęziami, czy lianami. Rogi używane są w czasie starć między samcami oraz do obłamywania gałęzi podczas żerowania. Prowadzi dzienny tryb życia. Ma znakomity słuch i wydaje zróżnicowane głosy, podobne do głosów bydła domowego. Jest bardzo szybka i zwinna, a jej ubarwienie powoduje, że trudno ją wytropić w jej środowisku.

Odżywianie

Bongo żeruje na polanach i przesiekach powstałych m.in. po wyrębie drzew lub żerowaniu stada słoni. Pokarm dla tej antylopy stanowią głównie pnącza, zioła, liście bambusu, młode gałązki krzewów, owoce, liście roślin zielnych. Najbardziej gustuje w młodych liściach, z niewielką ilością włókien, toteż często pasie się na polach uprawnych.