Ryby z dna oceanów. Najciekawsi, a zarazem najdziwniejsi mieszkańcy oceanicznych głębin
Nieprzebyte głębiny mórz i oceanów są pełne dziwnych, ale zarazem wspaniałych stworzeń, które z powodzeniem ukrywają się przed wzrokiem ciekawskich naukowców i badaczy. Poniżej prezentujemy przegląd, najciekawszych (naszym zdaniem) mieszkańców oceanicznych głębin. Obserwując zdjęcia, trudno uwierzyć, że bajki o morskich potworach są tylko opowieściami wyssanymi z palca.
{lead}
Striped / hairy frogfish (Antennarius stratus) fot. dreamstime
{adsens}
{„dzial”:”1″,”title”:”Anglerfish – „ryba wędkarz” z rodziny żabnicokształtnych”}
Ta dziwna ryba o szerokiej paszczy i spłaszczonym ciele zamieszkuje oceaniczne głębiny (do jednego kilometra), a swoją nazwę zawdzięcza sposobowi, w jaki poluje na ofiary. Polowanie umożliwia jej wiciowaty wabik umieszczony na głowie. Na końcu tej wędki znajduje się świecący punkcik, który dzięki procesowi chemicznemu – bioluminescencji – produkuje niebiesko-zielone światło. Ryba wykorzystuje świecący wabik jak przynętę. Macha tam i z powrotem, by przyciągnąć zdobycz, która zamiast upolować pożywienie, sama staje się ofiarą. Gdzie można ją spotkać? Występuje w strefie tropikalnej, subtropikalnej i zwrotnikowej. W Japonii ryba ta uważana jest za przysmak. Jednak ze względu na wysoką cenę mogą sobie pozwolić na nią tylko nieliczni.
Ryba wędkarz z rodzaju żabnicowatych Fot. NOAAOER
{adsens}
„Psychodeliczna” ryba z dna morza
Ten gatunek ryby żyje na dnie morskim w okolicach wyspy Ambon i Bali we wschodniej Indonezji. Ze względu na niespotykane jaskrawe ubarwienie zwierzę zyskało nazwę „psychodelica”. Ryba należy do rodziny żabnicokształtnych, niczym jednak nie przypomina innych jej przedstawicieli. „Psychodelica” ma brzoskwiniowy kolor i jest pokryta w całości biało-niebieskimi paskami, odchodzącymi promieniami od jej błękitnych oczu. Ubarwienie nie jest bez znaczenia – prawdopodobnie pomaga jej to w upodobnieniu się do otoczenia. Według relacji nurków, którzy mieli okazję spotkać „psychodelicę” ryba porusza się w charakterystyczny sposób odbijając się od dna morskiego za pomocą serii krótkich ruchów płetwy brzusznej, przez co przypomina napompowaną gumową piłkę.
Histiophryne psychedelica, Autor: David Hall /David Hall seaphotos.com [a href=httpcreativecommons.orglicensesby-sa3.0CC-BY-SA-3.0a], a href=httpcommons.wikimedia.orgwikiFile%3APsychedelic_frogfish_-_face_08Am
Fangtooth – „ryba-wampir” (Anoplogaster cornuta)
Swoją nazwę zawdzięcza ostrym kłom, które złowieszczo wystają z rybiej paszczy. Biorąc pod uwagę stosunek długości ciała do długości kłów, „fangtooth” może poszczycić się najdłuższymi zębami wśród organizmów zamieszkujących ocean. Dzięki temu może polować na ośmiornice i inne małe rybki. Jednak groźnie wyglądająca „ryba-wampir” jest niewielka – długość jej ciała może osiągać maksymalnie 16 cm. Fangtooth można spotkać najczęściej w umiarkowanych i tropikalnych rejonach oceanicznych, w tym u wybrzeży Australii. Jest to jeden z najgłębiej żyjących gatunków ryb (200-2000 metrów).
{adsens}
Głębokomorski równonóg (Bathynomus giganteus)
Tego gigantycznego równonoga można spotkać, jak wędruje w poszukiwaniu pożywienia po dnie zimnych wód Atlantyku. Jest to jeden z największych gatunków skorupiaków, należących do tej samej rodziny co krewetki i kraby. Najbardziej okazałe sztuki mogą ważyć nawet 1,5 kg i mierzyć 70 cm długości. Ciało Bathynomus giganteus chroni twardy pancerz podzielony na segmenty. W przypadku zagrożenia równonóg zwija się w kłębek i toczy po dnie. Zwierzęta te można spotkać w większości oceanów na świecie. Ich siedliska znajdują się na głębokości od 170 metrów do około 2 kilometrów. Gigantyczne równonogi mają znaczenie handlowe – są przysmakiem serwowanym w restauracjach na północnym Tajwanie.
Podpis pod zdjęciem: Gigantyczny Isopod (samica). Zatoka Meksykańska 2002, NOAA/OER.
{adsens}
Gigantyczny wieloszczet (Riftia pachyptila)
Woda o temperaturze bliskiej temperatury wrzenia, ciśnienie o wartości kilkuset atmosfer (głębokość do 1500 metrów) i obecność trujących związków – ta toksyczna zupa, śmiertelna dla większości organizmów, jest idealnym miejscem bytowania dla gigantycznych wieloszczetów – Riftia pachyptila. Te dziwne stworzenia, które można spotkać w całym Pacyfiku w pobliżu kominów hydrotermalnych mogą osiągać nawet 2,5 m wysokości. Ciekawy jest fakt, że gigantyczne wieloszczety nie posiadają w ogóle układu pokarmowego (występuje on tylko u postaci larwalnej). Zatem jak się Riftia żywi? Dorosły osobnik żyje w symbiozie z bakteriami (bakterie chemosyntetyzujące), które dostarczają rurkoczułkowcom niezbędnych do życia składników. Organizmy te mogą żyć nawet 200 lat.
Riftia pachyptila, By C. Van Dover (OAR/National Undersea Research Program (NURP); College of William & Mary) [Public domain],
via Wikimedia Commons
{adsens}
Król śledziowy – wstęgor królewski (Regalecus glesne)
Jest to jedna z najdłuższych ryb żyjących w oceanie. Jej płaskie, przypominające wstążkę ciało może osiągać nawet 15 metrów długości, przy wadze około 272 kg. Nazwa Regalacidae pochodzi od łacińskiego słowa reagalis, co oznacza „królewski”. Mimo, iż jest to gatunek typowo głębinowy widok wstęgora na powierzchni nie jest rzadkością. Króla śledzi można spotkać między innymi na plaży po burzy. Ryby te mają także w zwyczaju pływać przy powierzchni wody, gdy są umierające lub chore. Wstęgor królewski zamieszkuje wody strefy pelagialnej (na głębokości od 200 do 1000 metrów) Oceanu Spokojnego i Morza Śródziemnego. Można je spotkać także w wodach płytkich, ale tylko wtedy, gdy zapuszczają się na poszukiwanie jedzenia.
Amerykańska grupa w Laosie trzymająca wstęgora królewskiego, By LT DeeDee Van Wormer (public affairs officer, Naval Special Warfare Center) (https://www.navy.mil/ah_online/archpdf/ah199704.pdf) [Public domain],
via Wikimedia Commons
{adsens}
„Morska kaczka” (Nemichthys scolopaceus)
Kolejny oryginał pochodzi z rodziny nitkodziobcowatych. Jego cechą charakterystyczną jest nitkowate ciało, którego długość dochodzi do 5 metrów. Wyglądem przypomina cienki sznurek z bulwiastą główką na końcu. Ze względu na to, że ma dziób podobny do ptaka, nazywany jest czasami „morską kaczką”. Nemichthys scolopaceus można spotkać na otwartych wodach oceanicznych regionów strefy umiarkowanej i tropikalnej, na głębokości od 90 do 1800 metrów (głębokość waha się w zależności od szerokości geograficznej).
{adsens}
„Ryba ślimak”(Limparidae)
„Snailfish”(ang. ryba ślimak) odnaleziono w zachodniej części Pacyfiku w tak zwanym Rowie Japońskim – głębinie osiągającej nawet 9000 m. Sfilmowane zwierzęta do tej pory znane były wyłącznie dzięki kilku okazom, które w latach 50. wyłowili rosyjscy naukowcy. Te zadziwiające ryby Limparidae potrafią wytrzymać ciśnienie równoważne sile 1 600 słoni stąpających po dachu samochodu Mini! Zwierzęta potrafią funkcjonować na głębokości nawet 7,7 km! Ich bladoróżowe ciało, często niepokryte łuskami przypomina ślimaka bez skorupki. Zatem w przypadku Snailfish, Zapis Komisji Europejskiej, że ryba to ślimak, nabiera większego sensu.
Snailfish (Limparidae), źródło: Oceanlab, University of Aberdeen
Ekologia.pl (Joanna Szubierajska)