Kiełb pospolity (Gobio gobio)

Występowanie

Kiełb występuje w Europie Zachodniej, Centralnej i Północno-Wschodniej. Zamieszkuje rzeki Wysp Brytyjskich oraz kontynentalne rzeki od dorzecza Loary, przez dorzecza Sekwany, Renu, Łaby, Odry, Wisły, Niemenu, Dziwiny, Onegi, Dwiny aż po Peozorę; spotykany jest również w na południu Półwyspu Skandynawskiego. Został reintrodukowany we Włoszech, Irlandii oraz zachodniej i północnej Wielkiej Brytanii.

Budowa zewnętrzna

Oczy duże, wysoko osadzone. Głowa dosyć długa, tępo zakończona. Otwór gębowy dolny. Górna warga z jedną parą krótkich wąsików. Zęby gardłowe dwuszeregowe. Ciało wrzecionowate, z lekkim dwubocznym spłaszczeniem. Grzbiet w brązowych i zielonkawych tonacjach. Boki ciała srebrzyste, pokryte ciemnymi plamami (w liczbie od 7 do 11). Brzuch jasny. Płetwy żółtawe, ciemno nakrapiane. Łuski duże. Linia naboczna prosta. Płetwa ogonowa wcięta. W okresie rozrodu u samców na głowie i tułowiu pojawia się wysypka tarłowa. Gatunkami podobnymi są: kiełb białopłetwy (Romanogobio albipinnatus) oraz kiełb kesslera (Romanogobio kesslerii).

Biologia

Ryba denna. Zamieszkuje różnorodne siedliska wodne: od małych strumieni po duże rzeki i wody stojące. Wybiera głównie odcinki o piaszczystym dnie. Żywi się bezkręgowcami wodnymi (owadami, ich larwami, mięczakami oraz skorupiakami), szczątkami roślin, a także ikrą innych ryb. Do rozrodu przystępuje od kwietnia do czerwca. Rozród odbywa przy temperaturze wody powyżej 13 stopni Celsjusza, w miejscu o kamienistym lub piaszczystym podłożu. Samica składa od 1 tys. do 3 tys. ziaren ikry, w trzech bądź w czterech porcjach. Złożone jaja dryfują z prądem, a następnie opadają na dno i przyklejają się do podłoża. Średnica jaj wynosi 1,5 mm. Wylęg następuje po 2-3 tygodniach. Dojrzałość płciową osiąga między drugim a trzecim rokiem życia. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).