Muchołówka białoszyja (Ficedula albicollis)

Wstęp

Drobny ptak, nieznacznie mniejszy od mazurka (Passer montanus). W kraju niezbyt liczny lub średnio liczny wędrowny gatunek lęgowy. Gatunkiem podobnym jest m. in. muchołówka żałobna (Ficedula hypoleuca) z białą półobrożą. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN).

Wygląd

Tęczówka oczna ciemna. Dziób ciemny, spiczasty. Nogi krótkie, czarne. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. U samców w okresie godowym ubarwienie czarno-białe. Czoło, obroża, spód ciała, pola na skrzydłach oraz kuper białe. Czapeczka, pokrywy uszne, wierzch, lotki pierwszorzędowe oraz ogon czarne. Po za lęgami kuper jasnoszary. Pierwszoroczne samce w lecie mają brązowe lotki. Samice oraz pierwszoroczne samce są skromniej ubarwione, wierzch szarobrązowy, spód biały.

Występowanie

Zasięg występowania muchołówki białoszyjej obejmuje obszar Europy Środkowej i Wschodniej. Na południu najdalej spotykana na Półwyspie Apenińskim i Bałkańskim, północna granica zasięgu przebiega przez środkowe Niemcy, Polskę, Litwę i okolice Moskwy w Rosji. Na wschodzie jej zasięg sięga wschodniej Francji, na zachodzie doliny Wołgi. Na zimowiska odlatuje do południowej Afryki, głównie do Zambii, Zimbabwe i Mozambiku.

Biotop

Wybiera lasy naturalne i zbliżone do naturalnych – starodrzewia liściaste i mieszane, z dziuplastymi drzewami i martwym drewnem. Rzadziej spotykana w starych parkach i sadach.

Lęgi

Gnieździ się w dziuplach drzew, szczelinach murów oraz w budkach lęgowych. Gniazdo zbudowane z materiałów roślinnych, wyścielone włosiem, sierścią i trawą. Przystępuje do lęgów raz bądź dwa razy w roku. Samica składa od 4 do 7 niebieskawych jaj. Czas wysiadywania (przez oboje rodziców) wynosi 12-13 dni. Po 13-16 dniach młode opuszczają gniazdo, i przez jeszcze jakiś są dokarmiane przez rodziców. Dojrzałość płciową osiąga w drugim bądź w trzecim roku życia.

Pokarm

Ptak owadożerny, żywi się również, choć rzadziej, jagodami. Pokarm chwyta w locie oraz z listowia.