Ocelot andyjski (Leopardus jacobitus)

Wygląd
Ocelot andyjski nazywany także kotem andyjskim, należy do rodziny kotowate (Felidae). Ciało jest krępe. Sierść jest gęsta. Ubarwienie ciała szare w pomarańczowe, brązowe i czarne pręgi oraz cętki. Strona brzuszna jest jaśniejsza. Ubarwienie zapewnia mu dobry kamuflaż na skałach. Głowa i uszy są zaokrąglone. Nos jest czarny. Ogon jest bardzo długi i gruby, pokryty ciemnymi pierścieniami. Młode osobniki są ciemniejsze. Z czasem ich ubarwienie jaśnieje. Samce są nieco większe od samic.
Występowanie
Ocelot andyjski występuje w Andach w Ameryce Południowej. Zamieszkuje południowe Peru, południową Boliwię, północne Chile i północno-zachodnią Argentynę. Ze względu na wysoką specjalizację pokarmową występuje na bardzo ograniczonym obszarze.
Tryb życia
Jego biologia jest słabo poznana. Ocelot andyjski żyje wyłącznie w ekstremalnym klimacie wysokogórskim. Spotykany między 3000, a 4000 m. n.p.m. Jego siedliskiem są skąpo porośnięte roślinnością tereny skaliste o zróżnicowanym nachyleniu stoków. Ocelot andyjski prowadzi nocny tryb życia. Jest gatunkiem terytorialnym. Według Czerwonej Listy IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Zagraża mu w dużym stopniu kłusownictwo oraz degradacja i utrata siedlisk. Jest to bardzo rzadki gatunek. Cała populacja ocelota andyjskiego liczy prawdopodobnie mniej niż 2500 osobników.
Odżywianie
Ocelot andyjski jest mięsożerny. W głównej mierze żywi się zwierzętami kręgowymi (ssakami ptakami i gadami). W jego diecie dominują szynszyla krótkoogonowa (Chinchilla chinchilla) oraz gryzonie z rodzaju wiskaczy (Lagidium).
Rozmnażanie i rozwój
Ocelot andyjski przystępuje do rozrodu między listopadem grudniem a lipcem sierpniem. Samica rodzi jedno lub dwa młode. Ciąża trwa około 60 dni.
Piękny rzadki kot