Owca dzika (Ovis ammon)

Owca dzika należy do rodziny wołowate (Bovidae). Reprezentowana jest przez kilka podgatunków. Ubarwienie ciała jest zmienne, od żółtego po szarobrązowe. Strona grzbietowa jest ciemniejsza od spodu ciała. Ogon jest bardzo krótki. Na głowie znajduje się para dużych, skręconych rogów. Dymorfizm płciowy występuje. Samice są znacznie mniejsze od samców. Ponadto rogi samic osiągają mniejsze rozmiary.

Owca dzika występuje w Azji centralnej. Zamieszkuje głównie Pogórze Kazaskie, Ałtaj, Tien-Szan, Pamir, Hindukusz, Pustynię Gobi, Tybet i Himalaje.

Owca dzika spotykana na wysokościach od około 3000 do około 5 500 m n.p.m. Zamieszkuje obszary górskie, skaliste, otwarte stepy i pustynie. W zimie przebywa na mniejszych wysokościach, latem zwykle przebywa wyżej. Unika obszarów leśnych. Owca dzika jest zwierzęciem stadnym, żyjącym (po za okresem rozrodczym) w jedno płciowych grupach. Samice z młodymi żyją w grupach rodzinnych. Samce tworzą grupy kawalerów. Niektóre samce prowadzą samotny tryb życia. Głównym zagrożeniem dla owcy jest utrata siedlisk, a także kłusownictwo. Na liście IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT). Wpisana jest do konwencji CITES (załącznik I i II w zależności od podgatunku). Do naturalnych wrogów owcy dzikiej zaliczyć można między innymi wilka szarego (Canis lupus) oraz irbisa śnieżnego (Panthera uncia).

Owca dzika jest zwierzęciem roślinożernym. Żywi się trawami, ziołami, krzewami.

Owca dzika jest gatunkiem poligynandrycznym. Do rozrodu przystępuje od października do stycznia. Za pomocą rogów samce rywalizują z innymi samcami o samice. Ciąża trwa ok. 165 dni. Przed porodem samica oddziela się od stada i udaje się w niedostępne miejsce. Samica rodzi jedno, rzadziej dwa młode. Jagnię po urodzeniu waży od 2,7 do 4 kg. Laktacja trwa do 4 miesięcy. Owca dzika osiąga dojrzałość płciową między drugim a trzecim rokiem życia. Samice przystępują do rozrodu wcześniej niż samce. Samce rozmnażają się dopiero w piątym roku życia. Owca dzika na wolności żyje do 10-13 lat.