Pingwin cesarski (Aptenodytes forsteri)

Wygląd

Pingwin cesarski należy do rodziny pingwiny (Spheniscidae). Wierzch ciała jest szaro czarny. Spod jest biały. Ciało ma opływowy kształt. Głowa jest czarna, boki szyi, podgardle i pierś są żółto pomarańczowe. Dziób jest smukły i zakrzywiony, górna część jest czarna, dolna pomarańczowa lub różowa. Ogon jest krótki. Nogi są czarne. Skrzydła przekształcone są w płetwy. Dymorfizm płciowy nie jest wyraźny. Osobniki młodociane różnią się od dorosłych białymi bokami szyi i podgardlem. Pisklęta są srebrnoszare. Gatunkiem podobnym jest pingwin królewski (Aptenodytes patagonicus).

Występowanie

Obszar występowania pingwina cesarskiego obejmuje całą strefę okołobiegunową Antarktydy. Jego kolonie rozrodcze znajdują się między 66, a 78 stopniem południowej szerokości geograficznej.

Biotop

Pingwin cesarski większość życia spędza w zimnych, otwartych wodach oceanów polując. Kolonie rozrodcze zakłada głównie na pływających lodowcach, bardzo rzadko na stałym lądzie. Niektóre kolonie mogą być oddalone od brzegu nawet do 200 km. W związku z wykorzystaniem do rozrodu lodowców pływających pingwin cesarki jest bardzo wrażliwy na szybko postępujące zmiany klimatu. Zwierzę o aktywności zarówno dziennej jak i nocnej. Jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT na liście IUCN).

Lęgi

Pingwin cesarski przystępują do rozrodu między majem a czerwcem. Gnieździ się w koloniach. Samica składa jedno jajo. Jajo wysiadywane jest przez samca na jego stopach pod fałdą. Czas wysiadywania wynosi 62-67 dni. Oboje rodzice pełnią opiekę nad potomkiem. Przez pierwszych 50 dni pisklę pozostaje przy rodzicach, później dołącza do żłobka. Młode staje się samodzielne po pięciu miesiącach. Dojrzałość płciową osiąga między trzecim a szóstym rokiem życia. Średnia długość życia wynosi 20 lat.

Pokarm

Pingwin cesarski żywi się w głównej mierzę kręgowcami (rybami) oraz bezkręgowcami (mięczakami oraz skorupiakami). Pokarm zdobywa nurkując (do 50-250 m) w wodzie.