Pyton tygrysi (Python molurus)

Wygląd

Pyton tygrysi należy do rodziny pytony (Pythonidae). Wcześniej umieszczany był w rodzinie dusicielowate (Boidae). Ciało jest masywne. Ubarwienie strony grzbietowej brązowe, w duże plamy z jasnymi brzegami. Spód jest białawy, do szarego. Głowa jest trójkątna, dobrze wyodrębniona od szyi. Źrenice są pionowe. Na głowie znajduje się rysunek w kształcie lancy. Ogon jest stosunkowo krótki. Samce są mniejsze i lżejsze od samic.

Występowanie

Pyton tygrysi występuje w Pakistanie, Indiach, Sri Lance, Nepalu, Bangladeszu, Birmie i południowym skraju Chin. Wąż ten spotykany jest na Florydzie w USA, prawdopodobnie są to osobniki specjalnie wypuszczone przez hodowców, lub uciekinierzy z hodowli.

Środowisko i tryb życia

Pyton tygrysi spotykany jest zarówno w lasach deszczowych i leśnych dolinach rzek, jak i obszarach trawiastych, bagnach i zakrzaczeniach. Preferuje tereny wilgotne i bliskość wody. Zamieszkuje tereny z licznymi potencjalnymi kryjówkami. Prowadzi naziemny tryb życia, wspina się także na drzewa i potrafi pływać. Zwierzę o aktywności nocnej. Żyje samotnie. Pyton tygrysi na liście IUCN jest gatunkiem bliskim zagrożenia (kategoria NT). Wpisany jest do konwencji CITES (załączniki I i II).

Rozmnażanie

Pyton tygrysi jest zwierzęciem jajorodnym. Samica składa od 12 do 36 jaj. Maksymalnie może złożyć do 100 jaj. Samica chroni i inkubuje jaja. Inkubacja trwa od 2 do 3 miesięcy. Młode po wykluciu mierzą od 40 do 60 cm. Pyton tygrysi osiąga dojrzałość płciową między drugim a trzecim rokiem życia. W niewoli żyje do ponad 25 lat.

Pokarm

Pyton tygrysi żywi się kręgowcami. W jego diecie znaleźć można głównie ssaki i ptaki, w mniejszym stopniu płazy i gady. Nie jest jadowity. Swoje ofiary zabija poprzez uduszenie.