Ryś iberyjski (Lynx pardinus)

Wygląd

Ryś iberyjski należy do rzędu drapieżne (Carnivora). Głowa jest stosunkowo mała. Uszy są zakończone pędzelkami. Wierzchnia strona ciała szaro żółtawa lub brązowawa, w ciemne cętki. Strona brzuszna jest jaśniejsza. Nogi są dosyć długie. Ogon jest ciemo zakończony. Samce są większe od samic.

Występowanie

Ryś iberyjski dawniej występował na niemal całym obszarze Półwyspu Iberyjskiego w Hiszpanii i Portugalii. W ciągu ostatnich około 150 lat zasięg występowania i liczebność tego gatunku drastycznie spadła. Na początku XXI wieku spotykany był jedynie w Sierra Morena i Donana National Park w Hiszpanii. Obecnie sytuacja gatunku ulega nieznacznej poprawie, choć nadal zamieszkuje jedynie niewielkie fragmenty na południu półwyspu.

Tryb życia

Ryś iberyjski zamieszkuje bardzo zróżnicowane środowiska do około 1300 m n.p.m. Preferuje krajobraz mozaikowy lasów, łąk, zarośli śródziemnomorskich, dolin rzecznych i bagien. Po za okresem rozrodczym prowadzi samotny tryb życia. Cechuje go aktywność nocna. Jest zwierzęciem terytorialnym. Do jego najistotniejszych zagrożeń zaliczyć można utratę siedlisk, wypadki drogowe, kłusownictwo oraz choroby. Został uznany przez Międzynarodową Unie Ochrony Przyrody (IUCN) za gatunek zagrożony wymarciem (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I).

Odżywianie

Ryś iberyjski żywi się ssakami i ptakami. Podstawę jego diety stanowią króliki europejskie (Oryctolagus cuniculus).

Rozmnażanie i rozwój

Ryś iberyjski przystępuje do rozrodu między marcem a kwietniem. Ciąża trwa ok. dwa miesiące. Samica rodzi od 2 do 4 młodych. Kocięta po urodzeniu ważą ok. 200-250 g. Młode stają się samodzielne w 8 miesiącu życia. Pozostają przy samicy do 20 miesiąca. Samice osiągają dojrzałość płciową w pierwszym roku życia (wcześniej niż samce). Ryś iberyjski żyje do 14 lat.