Salamandra czerwona (Pseudotriton ruber)

Pięknie ubarwiona salamandra występuje tylko w lasach pociętych strumieniami o czystej, chłodnej wodzie. Podobnie jak innym płazom zagraża jej niszczenie siedlisk i wzrastające zanieczyszczenie środowiska.

Wygląd

Salamandra czerwona to średniej wielkości salamandra o walcowatym ciele i krótkich, delikatnych kończynach. Głowa duża z lekko wystającymi oczami o złotych tęczówkach, na bokach ciała widoczne  wgłębienia międzyżebrowe, ogon bocznie spłaszczony. Ubarwienie uzależnione od podgatunku oraz wieku zwierzęcia. Młode są intensywnie czerwone z licznymi, drobnymi czarnymi lub ciemnobrązowymi plamkami rozsianymi na całym ciele. Wraz z wiekiem kolory blakną, dorosłe są zazwyczaj czerwonobrązowe lub brązowawe z mniej wyraźnym wzorem z ciemniejszych plam.

Występowanie

Salamandra czerwona zamieszkuje wschodnie rejony Stanów Zjednoczonych, spotykana m. in. w stanach: Alabama, Północna i Południowa Karolina, Ohio, Pensylwania, Georgia, Nowy York. Z uwagi na tak szeroki zasięg terytorialny wyodrębniono kilka podgatunków o nieco innym ubarwieniu i występowaniu.

Środowisko i tryb życia

Salamandra czerwona jest spotykana w zróżnicowanym środowisku, najczęściej na obszarach leśnych, wśród strumieni i nadbrzeżnej roślinności. Dzień spędza w ukryciu, zazwyczaj pod korą lub korzeniami, niekiedy tez w załomach skalnych, w wypróchniałych pniach i norkach. Na łowy wyrusza nocą, chociaż bywa aktywna także w trakcie chłodniejszych, deszczowych dni. Preferują tereny o stale wilgotnej ściółce a więc np. tam gdzie jest dużo opadłych liści, mchu oraz błotnistej ziemi, z dużą ilością potoków i strumieni o chodnej, czystej wodzie. Na widok drapieżnika przyjmuje postawę obronną  prostując kończyny stara się sprawić wrażenie większej niż jest w rzeczywistości. Jej wydzielina skórna jest trująca, stąd ma niewielu  naturalnych wrogów. Zimuje na dnie zbiorników wodnych.
 

Rozmnażanie

Widowiskowe gody salamandry czerwonej mają miejsce wraz z nastaniem wiosny.  W ich trakcie samiec pozostawia spermatofor, który samica pobiera do kloaki.  Zarówno zapłodnienie jak i rozwój zarodków może być wstrzymany na jakiś czas, znane są przypadki składania jaj dopiero kilka miesięcy po godach, a nawet zimowania samic przechowujących gotowe do użycia nasienie. Jaja są składane w środowisku wilgotnym – bywają przeczepione do gałęzi lub roślin zanurzonych w wodzie lub na spodniej stronie skał i kamieni. Jedna samica składa w pakietach od 30 do 130 jaj.  Rozwój larw przebiega w wodzie i jest długi – trwa przeciętnie dwa lub trzy lata. Odpowiednio wyrośnięte larwy przechodzą metamorfozę, ma ona miejsce zawsze podczas lata.

Pokarm

Podobnie jak inne salamandry podstawą pokarmu salamandry czerwonej są wszelkie drobne bezkręgowce, przeważnie są to ślimaki, larwy owadów i dżdżownice. Okazjonalnie zjada mniejsze płazy i ich larwy.