Sójka (Garrulus glandarius)

Sójka jest najbarwniejszym przedstawicielem krukowatych występujących w Europie. Jej błękitne, czarno prążkowane pióra pochodzące ze skrzydeł bywają traktowane jako amulet przynoszący szczęście znalazcy. Poza tym przypisuje jej się funkcję strażnika, ponieważ wykrywa najmniejszy podejrzany ruch w swoim otoczeniu i informuje o tym resztę lasu głośnym skrzeczeniem. Ponadto potrafi naśladować różne głosy, w tym ludzkie gwizdanie.

Wygląd

Sójka to średniej wielkości ptak (długość ciała 54cm, rozpiętość skrzydeł 54cm, waga 140-190g), często stroszący pióra na głowie. Tułów ubarwiony jest brązowo, skrzydła i ogon czarne, kuper biały, na skrzydłach  białe i niebieskie lusterka, dziób czarny, a u jego nasady czarny „wąs”.

Biotop

Sójka zamieszkuje różne typy lasów, ponadto wysokopienne, gęste zadrzewienia sródpolne. Czasami w poszukiwaniu pożywienia trafia na pola pod lasem. W ostatnich latach odnotowano osiedlanie się tego ptaka w zieleni śródmiejskiej.

Występowanie

Areał lęgowy sójki obejmuje prawie całą Europę, Azję Mniejszą, środkową i południowo-wschodnią Azję, północno-zachodnią Afrykę. Sójka jest ptakiem osiadłym, który jedynie sprawia wrażenie jakby „wybierał się za morze”, wykazując duże ożywienie w okresie jesiennym. Tylko północna część populacji odbywa wędrówki, a w niektóre zimy pojawiają się naloty inwazyjne. W Polsce jest to średnio liczny ptak lęgowy całego kraju.

Lęgi

Sójka wyprowadza 1 lęg w roku, na przełomie kwietnia i maja. Zakłada gniazdo na drzewach, na bardzo różnej wysokości. Jest to luźna czarka zbudowana z patyków, ze ściółką starannie wyplecioną z suchych traw i korzonków. Zniesienie zawiera zwykle 5-7 niebieskawozielonych, czasami żółtawych jaj, które są wysiadywane przez 16-17 dni. Młode wykluwają się ślepe i nagie i są karmione z wola. Opuszczają gniazdo po ok. 3 tygodniach.

Pokarm