Sześciopiór czarny - opis, wygląd, występowanie
Ekologia.pl Wiedza Atlas zwierząt Strunowce Kręgowce Ptaki Wróblowe Cudowronki Sześciopiór Sześciopiór czarny
Indeks nazw
Szukaj lub wybierz według alfabetu
A B C D E F G H I J K L Ł M N O P Q R S Ś T U V W X Y Z Ź Ż

Sześciopiór czarny (Parotia sefilata)

Sześciopiór czarny, źródło: shutterstock
Spis treści

Biologia

Sześciopiór czarny należy do rodziny cudowronkowatych, zwanych również ptakami rajskimi. Wszystkie gatunki z tej rodziny występują na Nowej Gwinei oraz kilku niewielkich, przyległych wyspach. Większość z nich charakteryzuje się niezmiernie skomplikowanymi rytuałami godowymi i niezwykłym upierzeniem samców (samice są upierzone bardzo skromnie). Sześciopiór czarny nie jest tu wyjątkiem – tokujący samiec wykonuje przed samicą niezwykły taniec, zupełnie zmieniając swój wygląd dzięki stroszeniu przekształconych piór. Sześciopiór czarny wydaje się być gatunkiem wciąż dość pospolitym na swoim obszarze występowania, dlatego – pomimo pewnych zagrożeń związanych z wyrębem lasów i eksploatacją kopalin – uzyskał status gatunku najmniejszej troski (LC) na Czerwonej Liście Gatunków Zagrożonych IUCN.

Wygląd

Sześciopiór czarny jest jednym z większych przedstawicieli swojego rodzaju. Samiec osiąga 33 cm długości ciała, samica jest nieco mniejsza i lżejsza. Płcie skrajnie różnią się od siebie upierzeniem: pióra samca są lśniące, aksamitnoczarne, poza białym odwróconym trójkątem na czole i znajdującą się na piersi „tarczą” z opalizujących, złoto-zielonych piór. Czarne pióra na piersi są wydłużone, tak że tokujący samiec może je rozłożyć w formie „sukienki” – samiec sześciopióra czarnego wygląda wtedy jak wirująca baletnica w spódnicy. Na dodatek za każdym okiem znajdują się trzy wydłużone i zakończone chorągiewkami ozdobne pióra. W przeciwieństwie do samca, samica sześciopióra czarnego jest ubarwiona skromnie i nie posiada żadnych wydłużonych czy ozdobnych piór. Jej upierzenie jest brązowe w ciemniejsze prążki.

Występowanie

Sześciopiór czarny występuje tylko w północno-zachodniej Nowej Gwinei, w części tej wyspy należącej do Indonezji. Występuje w górzystych okolicach półwyspów Vogelkop (góry Tamrau i Arfak) i Wandammen (góry Wondiwoi).

Biotop

Sześciopiór czarny występuje w górskich lasach deszczowych (przede wszystkim pierwotnych, ale i w starszych lasach wtórnych), na wysokości 1100 – 1900 m n.p.m.

Lęgi

Samce sześciopióra czarnego poświęcają okres pomiędzy sierpniem a październikiem każdego roku. Każdy dorosły samiec posiada oczyszczoną z roślinności arenę, na której prezentuje swoje wdzięki. Poszczególne areny znajdują się niedaleko siebie, tak aby samica była w stanie przelatywać pomiędzy nimi i porównywać walory samców. Taniec godowy samca sześciopióra czarnego jest złożony z kilkunastu różnych elementów prezentowanych w ustalonej kolejności. Najpierw samiec siedzi na gałęzi nad swoją areną, trzęsąc skrzydłami i rozkładając ogon. Następnie ląduje na środku areny, rozpościerając pióra na piersi, tworzące „spódnicę baletnicy”. Samiec zaczyna wtedy tańczyć po całej arenie, ruszając rytmicznie głową tak, by błyskać odbijającymi światło złoto-zielonymi piórami na piersi oraz białymi piórami na głowie. Taniec jest co chwilę przerywany, wtedy samiec staje w miejscu, podnosząc i opuszczając całe ciało. Po zakończeniu części tanecznej, samiec podskakuje, a następnie szarżuje po arenie. Na końcu sekwencji znajduje się jeszcze seria ukłonów, podchodów, i potrząsania piórami. Samica ocenia każdy element pokazu samca; kopulacja następuje zazwyczaj po szarży lub po końcowej sekwencji ukłonów i podchodów. Najlepiej tańczące samce monopolizują większość kojarzeń z samicami. Zapłodniona samica sama buduje gniazdo, wysiaduje jaja i opiekuje się pisklętami. Brak szczegółowych informacji o przebiegu lęgów.

Pokarm

Brak szczegółowych informacji o pokarmie sześciopióra czarnego – wiadomo jedynie, że żywi się bezkręgowcami i owocami.

Bibliografia
  1. Australian Museum (2020); "Western Parotia Factsheet"; Australian Museum. URL: https://australianmuseum.net.au/about/history/exhibitions/birds-of-paradise/western-parotia/; 2020-03-25;
  2. Birdlife International (2016); "Parotia sefilata. The IUCN Red List of Threatened Species 2016: e.T22706171A94054166"; IUCN. URL: https://www.iucnredlist.org/species/22706171/94054166; 2020-03-25;
  3. Edwin Scholes III (2008); "Evolution of the courtship phenotype in the bird ofparadise genus Parotia (Aves: Paradisaeidae): homology,phylogeny, and modularity"; Biological Journal of the Linnean Society 94: 491-504. URL: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/10.1111/j.1095-8312.2008.01012.x; 2008-06-28;
  4. Heads, M (2002); "Birds of paradise, vicariance biogeography and terrane tectonics in New Guinea"; Journal of Biogeography 29(2). URL: https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1046/j.1365-2699.2002.00667.x; 2002-03-11;
  5. Frith, C. & Frith, D. (2020); "Western Parotia (Parotia sefilata). W: del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive."; Lynx Edicions, Barcelona. URL: https://www.hbw.com/species/western-parotia-parotia-sefilata; 2020-03-25;
4.8/5 - (5 votes)
Default Banner Post Banner
Subscribe
Powiadom o
0 komentarzy
Inline Feedbacks
View all comments