Szprot (Sprattus sprattus)

Występowanie

Szprot zamieszkuje wody przybrzeżne Europy i północnej Afryki. Spotykana jest w Bałtyku, Morzu Północnym, u wybrzeży zachodniej Europy, w Morzu Śródziemnym i Morzu Czarnym.

Budowa zewnętrzna

Szprot to drobna ryba. Głowa pozbawiona jest łusek. Oczy duże, z powiekami tłuszczowymi. Pysk spiczasty. Szczęka dolna jest nieco wysunięta. Otwór gębowy o położeniu górnym. Ciało wydłużone o owalnym przekroju. Barwa boków oraz spodu srebrzysta. Grzbiet jest nieco ciemniejszy, niebieskawy. Po bokach biegnie żółtawa smuga. Krawędź brzucha tworzy kil. Łuski pokrywające ciało duże, łatwo odpadające. Brak linii bocznej. Płetwa grzbietowa pojedyncza, krótka (15-19 promieni miękkich). Płetwy brzuszne rozpoczynają się przed płetwą grzbietową. Płetwa odbytowa zaczyna się za płetwą grzbietową, posiada 17-23 miękkich promieni. Płetwa ogonowa głęboko rozwidlona. Gatunek ten pomylić można z młodym śledziem.

Biologia

Szprot występuje w wodach słonych zwykle do 100 km od brzegu oraz w słonawych ujściach rzek. Spotykana przeważnie do głębokości 20 m. Sezonowo wędruje między miejscami, w których odbywa tarło, a zimowiskami. Wykazuje również dobowe migracje pionowe: w nocy wędruje ku powierzchni wody, w dzień przebywa głębiej. Żyje w ogromnych ławicach. Do rozrodu w zależności od rozmieszczenia przystępuje między styczniem a sierpniem. Rozród odbywa się w nocy w pobliżu wybrzeża. Tarło jest porcyjne. Samica składa od 6 tys. do 10 tys. ziaren ikry. Złożona ikra swobodnie unosi się w toni wodnej. Średnica ikry wynosi ok od 0,8 do 1,5 mm. Wylęg następuje po upływie ok. tygodnia. Larwa po wylęgu mierzy od 2 do 4 mm. Dojrzałość płciową osiąga w drugim roku życia (przy długości ciała około 13 cm). Ryba krótkowieczna, żyje do ok. 6 lat. Ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC na liście IUCN). Pożywia się planktonem.