Waleń japoński (Eubalaena japonica)

Walenie z północnego Pacyfiku, które występują w wodach strefy umiarkowanej i subarktycznej Oceanu Spokojnego. Gatunek rzadki, zagrożony wyginięciem.

Występowanie

Zasięg występowania walenia japońskiego rozciąga się od Japonii i Rosji na zachodzie po Alaskę i zachodnie wybrzeże Ameryki Północnej na wschodzie. Latem migrują do wyższych szerokości geograficznych, a zimą do niższych szerokości geograficznych i obszarów przybrzeżnych. Latem walenie japońskie występują w Morzu Ochockim, Morzu Beringa, wokół łańcucha wysp Aleuty oraz w Zatoce Alaski. Zimą można je znaleźć w Morzu Japońskim, Cieśninie Tajwańskiej i na południe do przybrzeżnej Baja California na wschodnim Pacyfiku.

Biotop

Niewiele wiadomo na temat konkretnych siedlisk wykorzystywanych przez walenie japońskie. Występują głównie w wodach przybrzeżnych lub szelfu, chociaż zaobserwowano również, że poruszają się w głębokich wodach.

Wygląd

Walenie japońskie to masywne stworzenia z bardzo dużymi głowami, które mogą stanowić prawie jedną trzecią ich całkowitej długości ciała. Samce mają zwykle długość od czternastu do siedemnastu metrów, a samice są dłuższe od samców. Dorosłe osobniki ważą od 70 do 100 ton. Nowo narodzone wieloryby mają zazwyczaj długość od czterech do sześciu metrów. Skóra waleni japońskich jest w większości czarna, chociaż niektóre osobniki mogą mieć białe plamy na spodzie. Na pysku występują duże zrogowacenia, zwane modzelami. Nadają one waleniom charakterystyczny wygląd. Te modzele są siedliskiem pąkli (Cirripedia) i wszy wielorybich (Cyamidae), których obecność sprawia, że modzele wydają się białe, żółte lub różowe. Modzele pojawiają się po urodzeniu, ale wzór modzeli nie jest ustalony przez około 7-10 miesięcy. Modzele mogą dalej rosnąć, a ich fragmenty czasem się odłamują, ale ich umiejscowienie na głowie wieloryba na ogół się nie zmienia. Walenie japońskie mają szerokie, zaokrąglone płetwy, nie mają płetwy grzbietowej. Ogon jest cały czarny, szeroki i głęboko wycięty pośrodku. Fiszbiny są koloru brązowo-szarego, ich liczba wynosi od 200 do 270 po każdej stronie pyska. Walenie japońskie mogą być mylone z wielorybami grenlandzkimi, ale można je odróżnić po obecności modzeli i białych plam na spodzie ciała.

Rozmnażanie

Nie ma zbyt wielu informacji na temat zachowań godowych waleni japońskich, ale prawdopodobnie są one podobne do tych obserwowanych u innych waleni. Zwierzęta te tworzą nieagresywne skupiska godowe. Samice często łączą się w pary z wieloma samcami, a samce nie konkurują agresywnie o samice. Rozród następuje co trzy, cztery lata, a ciąża trwa ponad rok. Rozmnażanie odbywa się zazwyczaj zimą, a porody następują następnej wiosny. Samica rodzi zazwyczaj jedno młode. Długość laktacji jest nieznana, ale szacuje się, że trwa ona 6 lub 7 miesięcy. Samce osiągają dojrzałość płciową, gdy osiągną 15,2 metrów długości, a samice 15,8 metrów, czyli w wieku 10 lat. Niewiele wiadomo o długości życia waleni japońskich, ale jest to najprawdopodobniej gatunek długowieczny. Ich bliscy krewni, wieloryby grenlandzkie, żyją nawet do dwustu lat.

Odżywianie

Walenie japońskie żywią się głównie pływającymi na powierzchni wody skupiskami skorupiaków zooplanktonowych, takich jak kryl, widłonogi i pąkle larwalne. Pokarm jest zbierany poprzez przecedzanie wody przez fiszbiny. U waleni japońskich na fiszbinach występują drobne struktury przypominające frędzle, co umożliwia im zdobywanie nawet bardzo małej zdobyczy.

Zachowanie

Waleń japoński migruje między latami a zimowiskami. Niewiele wiadomo o ich zachowaniu, w dużej mierze ze względu na ich wyjątkową rzadkość. Obserwowano je pojedynczo i w małych grupach. Grupy innych gatunków waleni są na ogół małe, mniej niż dwanaście osobników. Zwierzęta te są generalnie uważane za nieagresywne, a nawet delikatne w stosunku do innych wielorybów, w tym potencjalnych partnerów, konkurujących samców i młodych. Walenie japońskie używają wokalizacji do komunikacji z innymi osobnikami. Ich wokalizacje zawierają zarówno złożone, jak i proste dźwięki o niskiej częstotliwości. Wokalizacje waleni japońskich mają zazwyczaj częstotliwość niższą niż 250 Hz i występują w nieregularnych odstępach czasu, zazwyczaj co dziesięć sekund.