Wąż chiński (Orthriophis taeniurus)

Duży, szybki wąż o smukłym, muskularnym ciele i kontrastowym ubarwieniu. Ze względu na kolorystykę i rozmiary stał się popularny w hodowlach amatorskich.

Wygląd

Wąż chiński to duży wąż o silnym, masywnym ciele i  długim ogonie. Głowa stosunkowo duża, dobrze wyodrębniona od reszty ciała. Ubarwienie zmienne najczęściej jest szaro-żółte lub żółto-brązowe z licznymi ciemnymi plamami na grzbiecie i po bokach ciała. Na głowie, od pyska przez oczy przebiega ciemna smuga, spód ciała jaśniejszy. W tylnej części ciała czarne plamy zlewają się, w efekcie ogon jest czarny, z jaśniejszym pasem na górze oraz z licznymi białymi prążkami. U poszczególnych podgatunków układ plam a także wyrazistość wzoru jak i barwa podstawowa może się różnić. W hodowlach amatorskich uzyskano na drodze selekcji i spontanicznych mutacji kilka odmian barwnych.

Występowanie

Wąż chiński jest spotykany na rozległym obszarze, rozciągającym się od południowo-wschodniej Azji (m. in. Chiny, Indie, Laos, Tajlandia, Birma, Wietnam, Japonia oraz Korea) poprzez Indonezję i Półwysep Malajski aż po Sumatrę i Borneo.
 

Środowisko i tryb życia

Wąż chiński w zależności od terenu występowania zasiedla rozmaite środowiska. Najczęściej spotykany na polach uprawnych i plantacjach (gdzie zwabia go obfitość gryzoni), ale widywany także w widnych lasach, na polanach, nieużytkach czy też na zboczach górskich. Niekiedy bytuje w jaskiniach (gdzie poluje na nietoperze) lub w zaniedbanych budynkach gospodarskich, szopach i ruderach (ze względu na gryzonie). Sprawnie pływa i bywa często spotykany w jej pobliżu. Porusza się przeważnie na ziemi, lecz w miarę potrzeb wpełza na drzewa, gdzie sprawnie i szybko się porusza. Jest aktywny w ciągu dnia, przy czym poluje o świcie albo w późnych godzinach popołudniowych.

Rozmnażanie

Wąż chiński dojrzałość płciową osiąga przeważnie w 2-3 roku życia. Około dwa miesiące po kopulacji samica składa kilka-kilkanaście jaj (od 5 do ponad 20). Jaja są składane w ukryciu, zazwyczaj w mchu, do dziupli czy też pod liśćmi. Młode lęgną się po kolejnych 2-3 miesiącach, mają wtedy około 30 cm długości.

Pokarm

Podstawę pokarmu węża chińskiego stanowią wszelkie niewielkie ssaki, w tym szczególnie gryzonie. Oprócz tego wyjada także pisklęta z gniazd, sporadycznie udaje mu się upolować dorosłe ptaki lub nietoperze. Dieta jest uzupełniana o jaszczurki i niewielkie węże. Gatunek bardzo żarłoczny, w hodowli amatorskiej łatwo ulega zatłuszczeniu.