Wielki żółw Cantora (Pelochelys cantorii)

Biologia
Wielki żółw Cantora to przedstawiciel rodziny żółwiakowatych, jeden z największych żółwi słodkowodnych, osiągający rozmiary godne niektórych żółwi morskich – ponad 1 metr długości i ponad 100 kg wagi! Pomimo dużego obszaru występowania, jest zagrożony wyginięciem (IUCN kategoria EN). Pomimo jego rzadkości, w południowo-wschodniej Azji żółwie te są wciąż odławiane w celach konsumpcyjnych. Zagraża im także przypadkowy przyłów w sieciach rybackich oraz niszczenie ich siedlisk.
Wygląd
Podobnie jak u innych żółwiaków, pancerz wielkiego żółwia Cantora jest miękki, elastyczny i pokryty grubą skórą zamiast rogowych płytek. Kończyny są przekształcone w krótkie, łopatowate płetwy. Głowa jest bardzo mała, przypominająca kształtem nieco głowę żaby (ang. ‘frog-faced softshell turtle’).
Występowanie
Wielki żółw Cantora występuje lokalnie w południowej Azji – w południowych Indiach, Bangladeszu, Tajlandii, Malezji, Indonezji, Chinach i Filipinach. Wszędzie jednak jest rzadki i ginący.
Środowisko i tryb życia
Wielki żółw Cantora spędza większość życia w wodzie, opuszczają ją praktycznie tylko samice w celu złożenia jaj. Zamieszkuje bardzo różne siedliska słodko- i słonawowodne (jeziora, rzeki, mokradła, ujścia rzek).
Rozmnażanie
Wielki żółw Cantora rozradza się w lecie (czerwiec–wrzesień), samica zakopuje w piasku na brzegu do 70 jaj.
Pokarm
Wielkie żółwie Cantora żywią się najróżniejszymi zwierzętami (ryby, krewetki, kraby, mięczaki), a także roślinnością wodną.