Żeglarek argo (Argonauta argo)

Występowanie

Żeglarek argo jest gatunkiem kosmopolitycznym, występuje w oceanicznych wodach tropikalnych i subtropikalnych na całym świecie

Budowa

Żeglarek argo należy do rzędu ośmiornice (Octopoda). Ciało składa się z głowy, worka trzewiowego oraz nogi przekształconej w ramiona. Płaszcz jest kulisty. Ciało pokryte jest dużymi brodawkami. Dymorfizm płciowy wyraźny. Samice są znacznie większe. U samic dwa górne ramiona są spłaszczone. Nabłonek znajdujący się na tej parze ramion wytwarza substancję budującą cienką, białą muszlę. Muszla wykorzystywana jest do m.in. gromadzenia powietrza, regulując w ten sposób kierunek przemieszczania się. U samców trzecie ramię przekształcone jest w narząd kopulacyjny (hektokotylus).

Biologia

Żeglarek argo zamieszkuje ciepłe wody morskie. Jest gatunkiem pelagicznym spotykanym zwykle do około 200 metrów głębokości. Jest gatunkiem jadalnym oraz ze względu na muszlę cenionym w kolekcjonerstwie. Na liście IUCN ma status zagrożenia najmniejszej troski (kategoria LC). Prowadzi samotny tryb życia. Podczas kopulacji samiec narządem kopulacyjnym przenosi spermatofor do jamy płaszczowej samicy, gdzie dochodzi do zapłodnienia. Narząd kopulacyjny odrywa się podczas krycia. Samica składa jaja do wnętrza muszli, a następnie sama do niej wchodzi. Może złożyć od 2000 do 4000 jaj dziennie. Składanie jaj może trwać nawet miesiąc. Średnica jaj wynosi ok. 0,6 mm. W muszli jednocześnie może znajdować się kilka stadiów rozwojowych. Samica opiekuje się jajami, aż do momentu wyklucia się młodych. Larwy są planktoniczne. Samice osiągają dojrzałość płciową gdy osiągną długości płaszcza 8 mm. Samce umierają po utracie hektokotylusa. Natomiast samica nie umiera po wylęgu młodych (jak to bywa u innych głowonogów) i przystępuje ponownie do rozrodu. Żeglarek żywi się planktonem i drobnymi organizmami (mięczakami pelagicznymi, skorupiakami).