Żołna (Merops apiaster)

Żołny są towarzyskie i dużo czasu spędzają w grupach. To ptaki ruchliwe i szybkie. Nabierają prędkości, a potem szybują, co sprawia, że pod względem lotu przypominają jaskółki. Głos żołny to nieco dzwoniące – „bjuirr,bjuirr”, „rjuipp” lub alarmujące „dikdikdikdik”.

Wygląd

Natura obdarzyła żołnę smukłą sylwetką, którą dodatkowo podkreślają wydłużone środkowe sterówki. Łatwo ją rozpoznać dzięki ubarwieniu. Paleta kolorów jest imponująca. Żołna ma brązowożółty wierzch, jaskrawożółty śliniak i błękitnozielony spód. Jej dziób jest długi i lekko zagięty w dół. Młode osobniki są ubarwione znacznie skromniej – mają szarozielony wierzch.

Biotop

Żołna preferuje łąki, pastwiska i krajobraz rolniczy. Żyje na otwartych terenach, na których tylko gdzieniegdzie pojawiają się drzewa i krzewy. Ptak ten wybiera krajobrazy o zróżnicowanej rzeźbie, najczęściej blisko rzek i obszarów podmokłych.

Występowanie

Legowiska żołny znajdują się w południowej Azji i na południowym – wschodzie Europy. Nieliczne odnaleziono m.in. w Holandii, Dani, Szwecji i Finlandii. W Polsce żołny występują lokalnie i są skrajnie nieliczne. Gniazdują głównie na Zamojszczyźnie i w okolicach Przemyśla. Niewielkie populacje stwierdzono także na Kielecczyźnie i Śląsku. W latach 2001-2004 populacja żołn w Polsce liczyła 29-49 par.

Lęgi

Żołna gniazduje w norach na piaszczystych i lessowych skarpach. Składa jaja od maja do czerwca (raz do roku). Wykopuje nory głębokie na metr. Preferuje miękkie podłoże, a jaja składają bez wyściółki. W lęgu znajduje się zazwyczaj 5-7 jaj o cienkich, białych skorupkach.

Pokarm

Żołna jest wytrawnym łowcą. Nie wypatruje pożywienia w locie – na odpowiedni moment do ataku cierpliwie czeka w czatowni. Gustuje głównie w średnich i dużych owadach latających. Zjada błonkówki, chrząszcze i szarańczaki. Nieodłącznym składnikiem jej diety są pszczoły i osy.