Żółw plamisty (Chersobius signatus)

Biologia
Żółw plamisty jest najmniejszym żółwiem świata. Gatunek jest silnie zagrożony wyginięciem (IUCN kategoria EN), ze względu na zmniejszającą się powierzchnię dostępnych dla niego siedlisk – przyczyną jest rozwój rolnictwa, a w dłuższej perspektywie spadająca suma opadów ze względu na globalne zmiany klimatu. Ze względu na swoje niewielkie rozmiary, żółwie plamiste mają ograniczone możliwości przemieszczania się między populacjami, dlatego właśnie przekształcenia środowiska bardzo utrudniają im przetrwanie. Badania terenowe pokazują, że liczebność gatunku cały czas się zmniejsza. Żółw plamisty jest objęty programem ochrony ex situ (tj. poza naturalnym środowiskiem, w hodowlach zamkniętych, np. w zoo) – łącznie w ogrodach zoologicznych całego świata przebywa ok. 100 osobników, które są rozmnażane w celu utworzenia „populacji ratunkowej”.
Wygląd
Żółw plamisty to malutki żółwik, samce nie przekraczają 8 cm długości pancerza, natomiast samice są nieco większe – do 10 cm długości pancerza. Pancerz jest lekko spłaszczony, koloru rdzawego, z dużą ilością małych ciemnych plamek. Pokrój ciała typowy dla żółwi lądowych.
Występowanie
Żółw plamisty występuje wyłącznie w zachodniej części Republiki Południowej Afryki, wzdłuż wybrzeża Atlantyku.
Środowisko i tryb życia
Żółw plamisty zasiedla obszary o suchym klimacie, porośnięte twardolistnymi zaroślami fynbos, szczególnie obszary o kamienistym podłożu. Dzięki swoim małym rozmiarom i spłaszczonemu pancerzowi może chować się pod kamieniami i w szczelinach skalnych. Żyje krótko jak na żółwia lądowego, około 25 lat.
Rozmnażanie
Samica żółwia plamistego składa jedno jajo co kilka miesięcy, w sumie nie więcej niż trzy razy w roku. Małe żółwiki wykluwają się po ok. 100 dniach i mierzą tylko 3 centymetry długości.
Pokarm
Żółw plamisty żywi się liśćmi i łodygami niskimi, płożących się sukulentów.