Żuraw mandżurski (Grus japonensis)

Wygląd

Żuraw mandżurski należy do rodziny żurawie (Gruidae). Jest ogromnym ptakiem. Ubarwienie ciała w większości białe. Tęczówka oczna ciemnobrązowa. Dziób jest długi i spiczasty. Czoło, policzki i szyja są czarne. Na czole i ciemieniu naga, czerwona skóra. Szyja oraz nogi są długie. Nogi są szaro czarne. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego, choć samce są nieco większe i cięższe. Młode osobniki mają jaśniejsze ubarwienie. Gatunkiem podobnym jest żuraw krzykliwy (Grus americana).

Występowanie

Żuraw mandżurski gniazduje głównie w południowo-wschodniej Rosji, w pobliżu granicy z Chinami, w północno-wschodnich Chinach, we wschodnich krańcach Mongolii i północnej Japonii. Jest migrantem. Na zimowiska odlatuje na południe i wschód do środkowo-wschodnich Chin, do Korei Południowej i wysp Japonii.

Biotop

Żuraw mandżurski gniazduje na obszarach podmokłych, bagnach, rozlewiskach, słonawych moczarach, dolinach rzek, strefach pływów i na sztucznych zbiornikach. Często wybiera miejsca o głębokiej wodzie w przeciwieństwie do pozostałych gatunków żurawi. Podczas przelotów i na zimowiskach spotykany jest w podobnych siedliskach. Jego liczebność maleje. Na liście IUCN jest gatunkiem zagrożonym wymarciem (kategoria EN). Wpisany jest do konwencji CITES (załącznik I). Zagrożony jest utratą siedlisk.

Lęgi

Żuraw mandżurski przystępuje do rozrodu od kwietnia do maja. Gatunek monogamiczny. Gnieździ się na ziemi lub w płytkiej wodzie. Samica składa 2 jaja. Inkubacja trwa od 29 do 34 dni. Jaja wysiadywane są przez oboje rodziców. Młode zyskuje zdolność lotu po trzech miesiącach od wyklucia. Dojrzałość płciową osiągają między 3 a 4 rokiem życia. Żuraw żyje średnio 30 lat.

Pokarm

Żuraw mandżurski jest wszystkożerny. Żywi się zarówno pokarmem zwierzęcym: bezkręgowcami (mięczakami, owadami, skorupiakami), kręgowcami (rybami, płazami, drobnymi ssakami, ptakami) jak i pokarmem roślinnym (trawą, ziarnami). Pożywienie chwyta z podłoża.