Włodzimierz Sedlak
Włodzimierz Sedlak urodził się 31 października 1911 r. w Sosnowcu w rodzinie górniczej. Miał rodzeństwo – brata i cztery siostry. Tworzył, unikalne, niekonwencjonalne koncepcje badawcze. Był filozofem przyrody i wybitnym biologiem.
Wczesne lata
Jako dziecko interesował się przyrodą, chemią. Kiedy miał niespełna 11 lat, zakupił podręcznik do chemii autorstwa S. Tołłoczki. 5 lat później marzył już o wynalazkach. Zajmował się naukami o ziemi i techniką. Interesował się także teologią. Był religijnym młodzieńcem – uciekł nawet z domu, aby wstąpić do nowicjatu ojców dominikanów. Tam polecono mu najpierw zdać maturę. Wtedy właśnie Włodzimierz Sedlak zaczął odczuwać palącą potrzebę nauki.
Praca i edukacja
Po maturze (Gimnazjum matematyczno-przyrodnicze w Skarżysku-Kamiennej), w 1935 roku, otrzymał święcenia kapłańskie. W czasie okupacji brał udział w tajnym nauczaniu. Pomagał budować placówki edukacyjnie i jednocześnie był nauczycielem. Po wojnie studiował na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UMCS (1946-1950), był jednocześnie katechetą.
W r. 1949 otrzymał magisterium z antropologii, a w 1950 r. z pedagogiki. W 1951 r. obronił rozprawę doktorską pt. „Zmienność organizmu jako podstawa biologiczna wychowania”. Promotorem był prof. Mieczysław Ziemnowicz.
Działalność naukowa
Ksiądz Włodzimierz Sedlak, w 1960 r., został zatrudniony na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej KUL jako adiunkt, podejmując z początku wykłady z zakresu filozofii przyrody ożywionej.
W 1966 r., dzięki rozprawie z filozofii przyrody ożywionej, pt. „Możliwość odtworzenia początków ewolucji organicznej na podstawie komponenta krzemowego”, uzyskał habilitację z zakresu biologii teoretycznej. Jego dzieło wpłynęło na decyzję o utworzeniu Katedry Biologii Teoretycznej. Ksiądz Sedlak został jej kierownikiem. Tytuł profesora nadzwyczajnego uzyskał w 1974 r., a profesora zwyczajnego w 1981 r. Był promotorem 5 rozpraw doktorskich i dziesiątek prac magisterskich. Prowadził seminaria doktoranckie. Został również jednym z fundatorów Fundacji Bioelektronik. Ks. Sedlak zmarł w 1993 r.
Ksiądz Sedlak patrzył na przyrodę z wielu stron. Interesowała go ochrona przyrody, ale także antropologia, archeologia, badania nad pochodzeniem i ewolucją życia, bioelektronika, filozofia przyrody, geologia, paleobiochemia, paleobiofizyka, paleontologia itd.
Zajmował się problematyką rozwoju geologicznego gór. W obszarze jego badań znalazła się także paleontologia oraz bioelektronika. Ksiądz Sedlak patrzył na przyrodę z perspektywy interdyscyplinarnego badacza. Nie uważał się jednak za filozofa, a raczej za biologa, którego teorie miały inspirować badania techniczne. Marian Wnuk napisał kiedyś, że być może nie zatraciliśmy jeszcze szansy na wykorzystanie nowatorskich spostrzeżeń księdza. Wymienił w tym kontekście sprawę biokomputerów.
Bibliografia
Książki naukowe
1. Rola krzemu w ewolucji biochemicznej życia, 1967
2. Bioelektronika 1967-1977, 1979
3. Postępy fizyki życia, 1984
4. Kierunek – początek życia. Narodziny paleobiochemii krzemu, 1985
5. Wprowadzenie w bioelektronikę, 1988
Książki popularnonaukowe
1. U źródeł nowej nauki. Paleobiochemia, 1973
2. Bioelektronika – środowisko – człowiek, 1980
3. Homo electronicus, 1980, 1994
4. Na początku było jednak światło, 1986
Książki autobiograficzne
1. Życie jest światłem, 1985
2. W pogoni za nieznanym, 1990
3. Człowiek i Góry Świętokrzyskie, 1993
4. Listy do Matki, 1997
5. Boży kram, 1998
6. Pamiętnik I. Antek z Ćmielowa, 1999
7. Pamiętnik II. Uciekaj do dziury, 2001
8. Pamiętnik III. Nie dla głupich, 2003
9. Pamiętnik IV. Ziemia Święta i nie tylko…, 2004
Inne pozycje książkowe
1. Wykłady o bioelektronice, 1987
2. Inną drogą, 1988
3. Technologia Ewangelii, 1989
4. Teologia światła, czyli sięganie nieskończoności, 1997
Wspaniały człowiek z niesamowitą wiedzą dzięki jemu posiadamy wiedzę na temat Pierwiastka SI pierwiastka życia więc ktoś dokładanie na temat wiedzy musi się zapoznać lub głupot nie wpisywać w komentarzach .
Jako biolog ksiądz Sedlak wypisywał kompletnie zmyślone hipotezy, niczym nie udowodnione. Całkowita fantastyka, jednak nawet nie naukowa, lecz teologiczna. Nazywanie tego duchownego i teologa naukowcem to nadużycie.
Udowodniona hipoteza stałaby się od razu prawem natury, a nieudowodniona hipoteza pozostaje hipotezą. Podobnie jak wyższa w hierarchii wiarygodności teoria, pozostaje teorią dopóki nie przedstawi się niepodważalnych dowodów.
Taka już natura HIPOTEZY, że nie jest udowodniona. Od fantazji różni się jednak tym, że jest weryfikowalna eksperymentem, nie jest sprzeczna z logiką ani sprzeczna wewnętrznie. I hipoteza bioplazmy taka właśnie jest. Zamiast więc rzucać gromy na ks.prof.Sedlaka za to, że ośmielił się myśleć, lepiej byłoby zweryfikować (lub sfalsyfikować) jego hipotezy środkami właściwymi nauce, a nie publicystyce.