Polskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej: Efektywna energetyka z dużym udziałem OZE nie potrzebuje CCS
Efektywna energetyka, w której znaczna część energii pochodzi z odnawialnych źródeł nie potrzebuje technologii CCS. – przekonuje Polskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej (PSEW)
Polityka klimatyczna Polski oparta jest o wiele dokumentów, które w 2012 r. uzupełni aktualnie powstający Narodowy Program Redukcji Emisji Gazów Cieplarnianych (NPREGC). Minister Gospodarki, będący także Przewodniczącym Międzyresortowego Zespołu do spraw Realizacji „Polityki energetycznej Polski do 2030 roku”, powołał na mocy zarządzenia z 6 grudnia 2010 r. Zespół ds. Rozwoju Gospodarki Niskoemisyjnej, który będzie koordynował prace nad NPREGC. W skład zespołu wchodzą przedstawiciele różnych resortów (gospodarki, środowiska, infrastruktury i in.) oraz Społecznej Rady Narodowego Programu Redukcji Emisji. W oparciu o udostępnione do konsultacji w czerwcu ubiegłego roku założenia do NPREGC, można się spodziewać, że powstający dokument będzie upatrywać możliwości redukcji emisji gazów cieplarnianych głównie w promowaniu energetyki gazowej i węglowej z instalacjami CCS (Carbon Capture and Storage), w czasie gdy Unia Europejska przyjmuje za priorytet rozwój efektywności energetycznej i wizjonerską koncepcję Energy RoadMap 2050, zakładającą pozyskanie w Europie nawet 80-95 proc. energii ze źródeł odnawialnych, z czego większość będzie pochodziła z energetyki wiatrowej.
Czym jest CCS? – Jest to zbiorcza nazwa technik unikania emisji dwutlenku węgla przez jego wychwytywanie i składowanie, zwaną także sekwestracją CO2. Technologia ta ma skutecznie ograniczać emisje CO2 w procesach przemysłowych i wydobywczych, związanych z paliwami kopalnymi we wszystkich stanach skupienia (gaz ziemny, ropa naftowa, węgiel kamienny i brunatny). W Polsce za większość tych emisji odpowiada zawodowa energetyka, oparta w głównej mierze na węglu kamiennym. W zależności od zastosowanej metody wyłapywania CO2, proces ma zróżnicowaną wydajność i perspektywy wdrożenia. Wychwytywanie może odbywać się z gazów odlotowych (po spalaniu), z substratu (przed spalaniem w czasie recyrkulacji gazów lub gazyfikacji węgla) lub w trakcie oksyspalania – wyjaśnia PSEW.
Raporty europejskich instytutów badawczych (Wupertall Institute) i organów administracyjnych (Environment GD) przyszłości tej technologii upatrują głównie w ostatnim z procesów, ze względu na relatywnie najniższe koszty dostosowania istniejących instalacji, bazowanie na tradycyjnych rozwiązaniach technicznych oraz najwyższą efektywność redukcji emitowanego CO2, sięgającą 90%. Dla innych procesów skuteczność ta może wynosić tylko 70%. Według PSEW pokazuje to nieadekwatność terminu „zeroemisyjna” lub „bezwęglowa” w stosunku do sekwestracji.
Poza tym Polskie Stowarzyszenie Energetyki Wiatrowej upatruje także problemy środowiskowe, szczególnie jeżeli chodzi o magazynowanie gazu. – Unieruchomiony gaz musi być zabezpieczony i składowany, aby nie mógł wrócić do przyrodniczego obiegu pierwiastków. Implikuje to konieczność odnalezienia odpowiedniej struktury złożowej. Miejscem składowania mogą być głębokie poziomy wodonośne (najstabilniejsze są podziemne solanki), wyeksploatowane złoża gazu i węgla kamiennego oraz wody oceaniczne. O tyle, o ile nieczynne już wyrobiska węglowe i złoża gazu wydają się być relatywnie bezpieczne i nie generują wysokiego ryzyka wycieku, to już w stosunku do składowania w podziemnych wodach gruntowych prowadzi się dopiero stosowne badania – wyjaśnia PSEW.
Entuzjaści CCS jako jedną z najważniejszych zalet wymieniają argument o możliwości produkcji paliwa wodorowego w elektrowniach konwencjonalnych (w tym instalacjach z CCS), jednak PSEW wskazuje na analizy ekonomiczne, które podają, że już wkrótce energetyka wiatrowa, zwłaszcza typu offshore, będzie oferowała równie dogodną produkcję H2 po dużo przystępniejszej cenie.
Poza tym sekwestracja węgla, pomimo zrealizowania w Europie kilku dużych projektów badawczych na jej temat, nadal jest na etapie doświadczeń i w pełni wykształconą technologię będzie można udostępnić na rynku dopiero w roku 2020 r. – ostrzega Stowarzyszenie. Dlatego póki co nie może stanowić alternatywy w podnoszeniu efektywności energetycznej.
Według Polskiego Stowarzyszenia Energetyki Wiatrowej ambitne plany pakietu klimatycznego mogą zostać zrealizowane przez zwiększenie efektywności energetycznej oraz dzięki produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Spośród odnawialnych źródeł energii, które mogą odegrać szczególną rolę, Stowarzyszenie wymienia energetykę wiatrową i fotowoltaikę.
– Dzięki rozwojowi technologii wiatrowych będziemy mieli do czynienia zarówno ze spadkiem cen samych instalacji, jak i samej energii, pozwoli to ponadto na ograniczenie eksploatacji mocno uszczuplonych zasobów gazu i węgla. Po zakończeniu eksploatacji farmy wiatrowej instalacje pozostawiają środowisko w stanie sprzed budowy i nie wymagają monitoringu, w czasie gdy w przypadku CCS sugeruje się nadzór nad zabezpieczonym złożem CO2 do 100 lub nawet 1000 lat – podsumowuje Stowarzyszenie.
