stratyfikacja cieplna jeziora

Stratyfikacja cieplna jeziora, hypolimnion —

pionowa zmiana temperatury wody w jeziorze związana z sezonowymi zmianami klimatycznymi. W klimacie umiarkowanym występują cztery sezony i to one wpływają na układ temperatur wody w jeziorze. Wiosenne promieniowanie słoneczne ogrzewa powierzchniową warstwę wody do temperatury 4°C. Woda ta natychmiast opada w głąb jeziora z powodu uzyskania maksymalnej gęstości. Jest to tzw. wiosenna cyrkulacja wód. Jej efektem jest wyrównanie temperatury wody i zawartości rozpuszczonych w niej gazów oraz soli mineralnych. Postępujący wzrost temperatury wody prowadzi do wytworzenia się powierzchniowej warstwy wody o ciągle wyrównującej się temperaturze, zwanej epilionem. Pod nią występuje cienka warstwa wody, tzw. metalimnion (warstwa skoku termicznego), w której temperatura gwałtownie spada z głębokością (co najmniej 1°C na 1 m). Kolejna głębsza warstwa wody, tzw. hypolimnion, nie podlega cyrkulacji wiosennej, ponieważ jej temperatura oscyluje blisko wartości 4°C. Przedział czasu, w którym utrzymują się ww. warstwy, nosi nazwę stagnacji letniej. W jeziorze występuje również stagnacja zimowa. Rozpoczyna się ona, gdy temperatura powierzchniowej warstwy spadnie poniżej 4°C lub jezioro pokryje się lodem. Następuje tu również przemieszanie się wody, zwane cyrkulacją jesienną wód. W okresie stagnacji zimowej najgrubszą warstwą jest hypolimnion, w którym temperatura wody wynosi 4°C.