Tajemnice kopalnego pająka

Za najstarszego znanego przodka dzisiejszych pająków uważa się pająka o łacińskiej nazwie Attercopus fimbriungus. To pierwotne stworzenie żyło przeszło 360 milionów lat temu a jego kopalne szczątki w 1989 roku badał profesor Paul Selden z University of Kansas. Naukowcy stwierdzili wtedy, że pająk ten posiadał specjalne przydatki i był zdolny do produkcji jedwabnej sieci, dzięki specjalnej budowie kądziołków. Ówczesny stan wiedzy jak i techniki nie pozwolił jednak na dogłębną analizę skamieniałości. Niedawno naukowcy ponownie ją przebadali a dzięki najnowszej technice wiemy już znacznie więcej. Tym razem naukowcom udało się odnaleźć fragmenty brzusznej strony odwłoka oraz ogona niezwykłego zwierzęcia.

Okazało się, że długi, wystający z odwłoka element w istocie jest ogonem a nie przekształconymi kądziołkami przędnymi jak początkowo zakładano. Ogon posiadał też odkryty niedawno w Rosji Permarachne novokshonovi. Wszystko wskazuje także na to, że te pierwotne pająki umiały co prawda wytwarzać jedwabną nić, jednakże nie potrafiły budować sieci. A zatem były to stworzenia bardziej pierwotne niż początkowo zakładano. Prawdopodobnie te pierwotne pająki wykorzystywały jedwabną nić którą zostawiały za sobą do znalezienia drogi powrotnej do swojej ziemnej kryjówki. Sieci nie potrafiły jeszcze budować, zresztą nie było to wtedy potrzebne – owady nie wykształciły jeszcze zdolności lotu. Pierwsze pająki potrafiące zaplatać sieci, pojawiły się prawdopodobnie około 300 milionów lat temu.