Co minutę do oceanu trafia śmieciarka plastiku
Nowe badania przeprowadzone przez CSIRO, australijską krajową agencję naukową i Uniwersytet w Toronto w Kanadzie pokazują, że na dnie oceanu zalega aż 11 milionów ton tworzyw sztucznych.
Dr Denise Hardesty, starszy pracownik naukowy w CSIRO, powiedziała: „To pierwsze szacunki pokazujące, ile odpadów z tworzyw sztucznych trafia na dno oceanu, gdzie się gromadzą, zanim zostaną rozbite na mniejsze kawałki i zmieszane z osadem oceanicznym. Wiemy, że co roku miliony ton odpadów z tworzyw sztucznych trafiają do naszych oceanów, ale nie wiedzieliśmy, ile z tych zanieczyszczeń trafia na dno oceanu. Teraz wiemy, że dno oceanu stało się miejscem spoczynku, czyli zbiornikiem, większości zanieczyszczeń tworzywami sztucznymi. Szacuje się, że do dna oceanu opada od 3 do 11 milionów ton plastiku”.
Chociaż ilość mikroplastiku na dnie morskim była już wcześniej szacowana, badania skupiają się na większych elementach, takich jak siatki, kubki czy plastikowe torby.
Alice Zhu, doktorantka z Uniwersytetu w Toronto, który kierował badaniem, stwierdziła, że szacunkowe zanieczyszczenie dna oceanu tworzywami sztucznymi może być nawet 100 razy większe niż ilość plastiku unoszącego się na powierzchni oceanu.
W tym badaniu naukowcy wykorzystali dane naukowe do zbudowania dwóch modeli predykcyjnych. W jednym modelu wykorzystano dane ze zdalnie sterowanych pojazdów (ROV), podczas gdy w innym wykorzystano dane z trałowania dennego do oszacowania ilości i rozmieszczenia tworzyw sztucznych na dnie oceanu.
W modelu opartym na pojazdach ROV oszacowano, że na dnie oceanu znajduje się od 3 do 11 milionów ton metrycznych zanieczyszczeń tworzywami sztucznymi. Co więcej, badanie wskazuje, że tworzywa sztuczne mają tendencję do gromadzenia się wokół mas kontynentalnych, przy czym prawie połowa (46%) szacowanej masy plastiku znajduje się na głębokości większej niż 200 m, podczas gdy pozostałe 54% rozmieszczone jest w głębszych wodach, aż do 11 000 metrów.
Oczekuje się, że do 2040 r. zużycie tworzyw sztucznych podwoi się, zrozumienie, w jaki sposób i dokąd się przemieszczają, ma kluczowe znaczenie dla ochrony ekosystemów morskich i dzikiej przyrody.
Te odkrycia pomagają wypełnić istniejącą od dawna lukę w wiedzy na temat zachowania tworzyw sztucznych w środowisku morskim – stwierdziła pani Zhu. Zrozumienie sił napędowych transportu i akumulacji tworzyw sztucznych w głębinach oceanu pomoże w podjęciu działań mających na celu redukcję źródeł i podjęcie działań zaradczych, zmniejszając w ten sposób ryzyko, jakie zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi może stwarzać dla życia morskiego.
Absolwentka Inżynierii Środowiska na Politechnice Warszawskiej. Specjalizuje się w technicznych i naukowych tekstach o przyrodzie, zmianie klimatu i wpływie człowieka na środowisko. W swoich artykułach łączy rzetelną wiedzę inżynierską z pasją do natury i potrzeby życia w zgodzie z otoczeniem. Uwielbia spędzać czas na łonie przyrody – szczególnie na Warmii, gdzie najchętniej odkrywa dzikie zakątki podczas pieszych wędrówek i wypraw kajakowych
Opublikowany: 10 kwietnia, 2024 | Zaktualizowany: 29 lipca, 2025
- Xia zhu, Chelsea Rochman et al. Plastics in the deep sea – A global estimate of the ocean floor reservoir. Deep Sea Research Part I: Oceanographic Research Papers. DOI: 10.1016/j.dsr.2024.104266;
LIKWIDACJA PLASTYKU ,,, JEST PRODUKOWNY Z ROPY , to każdy wie ,,,, TO NIEUDANE TECHNOLOGIE ,,, EPOKA ŚMIECI ,,, OPAKOWANIIA SZKLANE DO ŻYWNOŚĆI ,,, OD POLA DO STOŁU ,OGRACZNICZNIA TRANSPRTU ,ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ ,,, nic zrobiliśmy