Co mogą lasy pod cieplarnianym kloszem
Tam gdzie są lasy nie ma miejsca na skrajności termiczne i wilgotnościowe – mówi dr W. Lenart. Ogromny zasób wiedzy, zawarty w tym multimedialnym wydawnictwie (zawiera trzy płytki CD, w tym dwie z 12 filmami) przedstawiony w bardzo atrakcyjny sposób, doskonale uporządkowany sprawia, że książka może być użyteczna dla każdego. Znajdzie w niej coś dla siebie profesjonalista, zajmujący się globalnym ociepleniem Ziemi jak i amator, który się chce czegoś nowego dowiedzieć. Wiedza, którą wyniesie z książki leśnik również mu się przyda, bo powiązań między lasem a klimatem jest nieskończenie wiele.
Kto nie „czyta” termometru?
– Jako autor książki postawiłem sobie prosty cel: uświadomić odbiorcy, że globalne ocieplenie ma faktycznie miejsce i świat nauki nie ma co do tego wątpliwości. Mamy luty i – wszyscy to widzą i odczuwają. Jest ponad 13 stopni C i zamiast zimy przedwiośnie. Ktoś, kto neguje fakty dowodzące ocieplenia, nie czyta wskazań termometru – twierdzi dr W. Lenart meteorolog, wicedyrektor Centrum Badań nad Środowiskiem Uniwersytetu Warszawskiego. Na pytanie dlaczego jest coraz cieplej, nie ma już prostej odpowiedzi. Jednym z głównych sprawców ocieplenia są prawdopodobne gazy szklarniowe, w tym również dwutlenek węgla.
Wyżej cytowany pisze w swojej książce, że postępujące ocieplenie jest dla Ziemi i jego mieszkańców bardzo niekorzystne. Ziemianie muszą więc – w imię zasady przezorności – coś robić, żeby temu procesowi przeciwdziałać. Stąd wskazówki w książce co każdy z osobna oraz – w imieniu poszczególnych społeczności – rządzący, rozmaite instytucje, powinny dla środowiska uczynić w ciepłownictwie, energetyce, gospodarowaniu odpadami, konsumpcji, motoryzacji itp.
Zdaniem autora za oczywistymi faktami postępującego ocieplenia nie podąża elementarna wiedza; w tej kwestii jest więcej fundamentalnych nieporozumień niż rzetelnej informacji. Książka ta stara się tę lukę wypełniać.
Jeżeli za lekturę weźmie się specjalista z branży, na przykład leśnik, zatrzyma się zapewne na początek na dopiętych doń trzech płytach CD. Szczególnie cenna wydaje się pierwsza, nazwana: materiały dodatkowe. Wśród 21 pozycji są tam m.in.: oficjalny zapis Ramowej Konwencji Klimatycznej ONZ i jej omówienie, „Przewodnik po polityce klimatycznej dla przedsiębiorstwa”, ”Raport o emisji gazów cieplarnianych” Ministerstwa Środowiska z roku 2006 także „Polityka klimatyczna Polski do roku 2020 ze strategią redukcji emisji gazów cieplarnianych” również Ministerstwa Środowiska.
Leśnictwo w polityce klimatycznej
W tym ostatnim dokumencie (przyjętym przez Radę Ministrów w 2003 roku) jest podrozdział, w którym wymienia się działania na rzecz ochrony klimatu dla poszczególnych sektorów gospodarczych. Są także zadania dla leśnictwa. Aby niwelować efekty cieplarniane, leśnicy powinni chronić lasy przed pożarami, gradacjami owadów, winni uwzględniać w gospodarce leśnej pochłanianie dwutlenku węgla – czytamy w dokumencie.
To ostatnie może nastąpić przez wzrost wiązania CO2 wynikającego z przyrostu biomasy oraz wzrost wiązania węgla w glebie ekosystemów leśnych, na gruntach porolnych. Działania wspierające zalesianie, ochrona gleb leśnych przed zmniejszeniem zawartości węgla to kolejne zadania dla leśnictwa. Jak wynika z treści „Polityki klimatycznej Polski”, problemy klimatyczne powinny być uwzględniane także w zasadach hodowli lasu i instrukcji urządzania lasu.
– Lasy są skutecznym buforem klimatycznym, gdyż łagodzą wszelkie procesy związane z wymianą pary wodnej. Tam gdzie są lasy, nie ma miejsca na skrajności termiczne i wilgotnościowe – tłumaczy dr W. Lenart. -Rozszerzenie powierzchni leśnej ma więc zbawienny wpływ na wszelkie procesy zachodzące w troposferze a wpływające na zmiany klimatyczne. Natomiast nie przeceniałbym roli lasu jako pochłaniacza CO2. On pozwala na gospodarowanie biomasą w sposób zrównoważony, ale możliwości terenów leśnych w zmniejszaniu ilości dwutlenku węgla są stosunkowo nieduże-.
