Pingwiny, ze względu na swe charakterystyczne ubarwienie oraz wyprostowaną sylwetkę i długie wąskie opuszczone w dół skrzydła, są znane chyba każdemu. Pingwina maskowego łatwo odróżnić od innych gatunków ze względu na charakterystyczne ubarwienie głowy. Czarno-białych kontrastów nie mąci żaden inny kolor. Czarne pasmo piór od czoła, poprzez ciemię i kark przechodzi w dół na grzbiet i skrzydła. Biały jest cały spód ciała. Pasmo białych piór zaczyna się również już od dzioba – tuż ponad okiem. Białe są całe policzki i podgardle. Poniżej oka, policzek i gardło przecina cieniutki pas czarnych piór, biegnących aż z czarnego karku. Dziób jest ciemnej barwy. Tęczówki jasne, rdzawo-brunatne.
Okolice Antarktydy. Spotykany na wielu wyspach w pasie zimnych wód otaczających Biegun Południowy i kontynent Antarktydy m.in. na Szetlandach Południowych.
Środowisko życia
Morskie wybrzeża. Pingwiny to typowo morskie ptaki. Wodne organizmy stanowią ich jedyne źródło pożywienia. Są świetnymi pływakami, odpoczywają na skalistym lub pokrytym lodem lądzie. Lęgi prowadzą na pustych, skalistych wybrzeżach. Gromadzą się licznie na dogodnych przybrzeżnych obszarach, praktycznie niespotykane pojedynczo.
Lęgi
Para pingwinów maskowych buduje na ziemi osobliwe gniazdo z materiałów dostępnych na bezludnych antarktycznych wybrzeżach. Oboje partnerów zbiera do budowy gniazda kamienie. Zaobserwowano, że nierzadko kamienie są podkradane sąsiadom. Samica składa jedno, a czasem dwa jaja. Niekiedy parze pingwinów maskowych udaje się wychować oba, a czasem tylko jedno młode.
Pokarm
Ptaki te, jak wielu przedstawicieli swej rodziny, wyspecjalizowały się w poszukiwaniu niewielkich morskich bezkręgowców, które w chłodnych wodach występują bardzo obficie. Organizmy te występują gromadnie, często w ogromnych ilościach w głębszych, chłodnych wodach oceanu. Pingwiny w poszukiwaniu zdobyczy potrafią długo nurkować. Pingwiny maskowe to wytrwali łowcy, pożywienia szukają kilkanaście, a nawet kilkadziesiąt kilometrów od brzegu.