W upierzeniu godowym głowa jest czarna, reszta ciała (z wyjątkiem jasnoszarego spodu skrzydeł i białych pokryw podogonowych) szaroczarna. Dziób czarny, nogi brązowoczerwone. Samica jest nieco jaśniejsza od samca. W szacie przejściowej na ciemnych częściach ciała występują białe plamy. W szacie spoczynkowej wierzch ciała jest ciemnoszary, spód biały, wierzch głowy czarny, na bokach, u nasady skrzydeł widoczne charakterystyczne ciemne plamy. Upierzenie osobników młodocianych jest podobne do szaty spoczynkowej, ale z ciemniejszym grzbietem.
Środowiskiem życia rybitwy czarnej są doliny i rozlewiska rzek, bagna, płytkie zarastające zbiorniki wodne, wyspy rzeczne. Podczas przelotów można ją spotkać na wybrzeżu.
Występowanie
Rybitwa ta występuje w środkowej części Ameryki Północnej i Eurazji. Jest gatunkiem typowo wędrownym. Zimuje w Afryce i Ameryce Południowej. W Polsce jest nielicznym, lokalnie licznym, ptakiem lęgowym niżu. Najliczniej zasiedla bagienne doliny rzek.
Lęgi
Wyprowadza 1 lęg w roku, w końcu maja lub w czerwcu. Gnieździ się w koloniach liczących od kilku do kilkuset par. Gniazdo buduje zwykle na wodzie na połamanych trzcinach lub podtopionych kępach, ale zdarza się, że wśród roślin błotnych. Jest to płaski kopiec z przegniłej i świeżej roślinności wodnej. Składa 2-3 jaja - żółtobrunatne w szare lub brązowe, liczne plamki. Wysiadują oboje rodzice przez 14-17 dni. Pisklęta przebywają w gnieździe, oddalając się tylko w razie niebezpieczeństwa. Zdolność latania zdobywają w wieku ok. 4 tygodni, ale jeszcze wtedy przez jakiś czas są karmione przez rodziców.
Pokarm
Rybitwa czarna żywi się owadami wodnymi i ich larwami, które zbiera z powierzchni wody lub łapie w powietrzu. Zjada także kijanki, pijawki, a w czasie przelotów i na wybrzeżu - małe rybki.
