Śnieguła (Plectrophenax nivalis)

W Polsce śniegułę możemy spotkać od października do początków kwietnia, najczęściej na polach, łąkach lub nieużytkach o niezbyt wysokiej roślinności.
Wygląd
W upierzeniu występują różnice płciowe i sezonowe. Samiec w upierzeniu godowym ma czarny grzbiet, lotki i i środek ogona, głowę i resztę ciała białą. W szacie spoczynkowej czarne są jedynie końce skrzydeł i środek ogona, reszta czarnych części ciała staje się brązowawa, podobnie jak głowa. Samica w szacie godowej jest podobna do samca, ale grzbiet ma szarobrązowy. W okresie jesienno-zimowym jest bardziej brązowawa niż samiec, zwłaszcza na piersi. Osobniki młodociane podobne do samicy.
Biotop
Śnieguła gniazduje w kamienistej tundrze, zwłaszcza w sąsiedztwie dolin rzecznych. Zimą pojawia się na terenach otwartych.
Występowanie
Areał lęgowy obejmuje strefę wokół biegunową i tundrę Eurazji. Jest gatunkiem wędrownym, zimuje w strefie umiarkowanej Europy i Azji oraz na południu Ameryki Północnej. W Polsce śnieguła regularnie pojawia się jako ptak przelotny, zimuje nielicznie lub średnio licznie na zachodzie kraju, na wschodzie pojawia się tylko w niektóre zimy.
Lęgi
Gniazdo buduje w ukryciu -pod kamieniami, w szczelinach skalnych, pod nawisem darni, w ścianach budynków. Jako materiałów budowlanych używa trawy, sierści i piór. Składa 4-6 bladozielonkawych jaj w plamki.
Pokarm
Latem śnieguła odżywia się głównie owadami i pajęczakami, zimą -nasionami traw i chwastów.