tolerancja
Tolerancja —
zdolność organizmu do znoszenia niekorzystnych warunków środowiska (np. temperatury, ciśnienia, toksycznych związków chemicznych itp.) bez ujemnych skutków dla niego. Poszczególne organizmy mogą żyć i rozmnażać się jedynie w określonym zakresie natężenia czynników abiotycznych środowiska. Najwłaściwszym dla organizmu środowiskiem jest takie, w którym wszystkie czynniki mają wartości dla niego najbardziej sprzyjające. Jest to tzw. optimum ekologiczne. Najniższe dopuszczalne dla organizmu natężenie danego czynnika stanowi dla niego wartość progową i zwie się minimum ekologicznym lub dolnym punktem krytycznym. Największe natężenie danego czynnika to maksimum ekologiczne, inaczej górny punkt krytyczny. Wartość czynnika zawarta pomiędzy tymi ekstremalnymi punktami nazywa się strefą tolerancji ekologicznej.
Organizmy obejmujące szeroki zakres tolerancji ekologicznej nazywają się eurobiontami. Na krańcach zakresu tolerancji i w wąskim przedziale żyją stenobionty: oligobionty (przy niskim natężeniu czynnika), polibionty (przy wysokim natężeniu czynnika). Organizm może mieć wąskie granice tolerancji w stosunku do jednego lub kilku czynników, natomiast szerokie w stosunku do pozostałych.
