Księżycówka amerykańska (Actias luna)

Księżycówka jest wizytówką amerykańskiej entomofauny. Przykuwa wzrok swymi nietypowymi kształtami i niebiesko-zieloną barwą. Mieszkańcy Stanów Zjednoczonych docenili jej wręcz nieziemską urodę, umieszczając wizerunek na okładkach książek, atlasów, znaczkach pocztowych itp..

Wygląd

Bardzo duże, rozpiętość ich skrzydeł sięga 7-10 cm. Bardzo charakterystyczne są długie końcówki tylnych skrzydeł. Barwa zwykle jasnozielona, jednakże w zależności od regionu wyróżnić możemy również motyle o skrzydłach niebieskich. Na każdym z nich znajduje się plama imitująca oczy zwierzęcia – mają one odstraszyć potencjalnych drapieżników. Końcówki skrzydeł tylnych są silnie wydłużone.

Występowanie

Podziwiać go możemy w Ameryce Północnej; głównie w Stanach Zjednoczonych, choć jego obecność zanotowano również w niektórych regionach Kanady. Lata zwykle na terenach zalesionych.
Księżycówki bardzo łatwo dają się zwabić światłem, jeśli więc chcemy przyjrzeć się im z bliska, wystarczy zorganizować wycieczkę po zmroku z silną lampką i białym prześcieradłem.

Pokarm

Lista roślin karmowych dla larw jest dość długa; brzozy (Betula papyfiera), Persymona (Diospyros virginiana), Ambrowiec (Liquidambar styracifula), orzesznik (Carya), orzech (Juglans) oraz sumak (Rhus).
Formy dorosłe (motyle) mają uwstecznione narządy gębowe i nie są zdolne do pobierania pokarmu.

Rozród

Samce przyciągane są z dość dużych odległości przez feromony samicy. Kopulują zwykle kilka godzin po północy. Następnego wieczoru, jak również w każdy kolejny, samica będzie składać jaja – łącznie około 200. Szarobrązowe, owalne, w małych grupach lub pojedynczo.
Inkubacja trwa około tygodnia. Gąsienice, choć początkowo ciemne, później przybierają barwę jasnej zieleni. Stadium larwalne ma przed sobą bardzo konkretne cele: jeść i rosnąć. Jakiekolwiek inne, dodatkowe działanie jest zbędne. Ba, nawet niewskazane, ponieważ to dodatkowe marnowanie cennej energii. Gąsienica pozostanie w jednym miejscu tak długo, aż wszystko zje i dopiero wtedy, z przymusu, zacznie  się przemieszczać na większą odległość szukając następnego pokarmu. Tak więc nadchodzące miesiące będą dla owada dość monotonne. Życie gąsienicy składa się z 5 stadiów. Na każde przypada tydzień czasu z wyjątkiem ostatniego – nieco dłuższego. Gdy mierzy już sobie około 8 cm, tworzy poczwarkę (kolorem przypomina ciemny bursztyn) i tak zimuje.  
W zależności od miejsca występowania, w ciągu roku Actias luna może wydać na świat 1, 2, lub nawet 3 pokolenia. Im dalej na południe, tym więcej. Najwcześniej dorosłe zobaczyć można na początku kwietnia.

Hodowla

W hodowli występują 2 gatunki – Actias luna oraz podobny Actias selene. Rośliną pokarmową jest bez lilak lub ligustr. Należy im zapewnić dość dużo przestrzeni (50/50/60 to minimum), w przeciwnym razie rosną dużo mniejsze.