Piewik gałązkowiec (Cicadetta montana)

Piewiki – choć z pewnością bardziej kojarzone pod swą potoczną nazwą „cykady” – znane są ze swych głośnych koncertów.
Są tacy którzy śpiew ten nazywają pięknym. Są też tacy, którzy twierdzą że „śpiew jednej cykady może i jest przyjemny – ale milionów już nie do wytrzymania”.

Wygląd

Zaliczany jest do gatunków małych, bo osiąga zaledwie 16-20 mm (ze skrzydłami wydaje się być znacznie dłuższy). Dla porównania gatunki tropikalne mają rozpiętość skrzydeł 18 cm.
Bardzo masywny, o krępej budowie. Na ogromnej głowie – ogromne oczy, nieco wyłupiaste. Ubarwienie piewikowatych jest najczęściej ochronne. U piewika gałązkowa widzimy ciemne, wzorzyste ciało pokrywają szklistoprzezroczyste skrzydła. Na nogach posiada żółte lub pomarańczowe rysunki, w podobnej tonacji (bo pomarańczowo-czerwone) są też krawędzie segmentów odwłoka.

Występowanie

Ogólnie Europa i Azja. Choć większość gatunków piewików preferuje cieplejsze rejony (subtropikalne, a nawet tropikalne), to i w naszą stronę zapuściły się 3 gatunki, przy czym najbardziej znany jest opisywany C. montana. W Polsce bardzo nieliczne, zagrożone.
Lubi drzewa i krzewy na nasłonecznionej, jasnej przestrzeni, z tymże owady dorosłe przesiadują na drzewach, a larwy pod nimi.
W Polsce również występuje, lecz spotkanie z nim nie należy ani do łatwych, ani częstych; dla upartych polecam Pieniny, Ojcowski Park Narodowy oraz okolice Buska Zdroju (piewik podolski).

Pokarm

Żywią się sokami roślin, do czego mają specjalnie przystosowaną kłujkę.
Niektóre cykady mogą być szkodnikami, np. Quesada gigas który zadomowił się na brazylijskich plantacjach kawy. Sytuacji nie poprawia fakt, że takie zranione części roślin, łatwo ulegają inwazji patogenów…

Rozród

Owad o przeobrażeniu zupełnym. Przy czym około 3 lata spędza pod ziemią jako larwa, a owad dorosły pokazuje się na zaledwie 4 tygodnie. Całe ich życie skupia się na poszukiwaniu partnera. Gdy go znajdą, zaczyna się krótki taniec godowy, kopulacja, a potem samiec kończy żywot.
Samice nakłuwają korę drzew sztyletowatym pokładełkiem. Jednorazowo składają 20-40 jaj, w całym swoim życiu mogą jednak pozostawić ich 400-600. Po złożeniu jaj również pada.
Larwy klują się po 1,5 miesiąca. Nie pozostają jednak na drzewach – spadają i zaczynają drążyć, początkowo małe tunele (mają specjalnie do tego odnóża). Odżywiają się korzeniami traw. Później przenoszą się na głębokość 30 cm oraz zmieniają dietę na korzenie drzew i krzewów.
Wiosną, (po paru latach) gdy larwy mają około 2,5 cm rozkopują powierzchnię gleby.
W maju/czerwcu pojawiają się dorosłe owady. Samce szukają wysokiego drzewa, gdzie rozpoczynają swoje cykanie w celu przywabienia samicy.