Zięba jer (Fringilla montifringilla)
Jery ogólnym wyglądem przypominają znane i często spotykane u nas zięby. Ich pojawienie się zwiastuje początek zimy.
Wygląd
Niezależnie od pory roku i płci ptak ten charakteryzuje się pomarańczową piersią i okolicami barków oraz białym kuprem i dwoma białymi paskami na skrzydle. Samiec w szacie godowej ma głowę i grzbiet czarne. W szacie spoczynkowej stają się one jasnobrązowe. Samica przypomina samca w szacie spoczynkowej, ale jej upierzenie jest bardziej stonowane, a boki szyi ma popielate.
Biotop
Jer zamieszkuje różnorodne lasy, najchętniej z domieszką lub przewagą brzozy. Zimą i w czasie wędrówek pojawia się w różnych biotopach, zarówno lasach (zwłaszcza z domieszką buka), jak i na terenach otwartych z kępami krzaków oraz w ogrodach i parkach.
Występowanie
Areał lęgowy obejmuje Skandynawię, północno-wschodnią Europę, Syberię do Kamczatki włącznie. Jest gatunkiem wędrownym. Zimuje w Europie Środkowej. W Polsce czasem bywa spotykany w porze lęgowej, ale zazwyczaj jest to liczny ptak przelotny i nielicznie zimujący.
Lęgi
Zięba jer wyprowadza 1 lęg w roku. Gniazdo wije w rozwidleniu gałęzi przy pniu. Jest to zwarta czara podobna do gniazda zięby (Fringilla coelebs). Składa 5-7 jaj, bladozielonawych, oliwkowych lub różowych w czarniawe plamki. Pierwsze lotne młode pojawiają się w połowie lipca.
Pokarm
Latem zjada owady i inne bezkręgowce, zimą nasiona, a wiosną także pączki drzew i krzewów.
Siema fajna ta stron… Mało uczy i jest nie fajna bo mało mnie uczy na… Zadanie!!!!!