piwo

Piwo —

napój o niskiej zawartości alkoholu (20-55 g/l), otrzymywany z rozcieńczonego wyciągu słodowego z dodatkiem wyciągu chmielowego, który poddaje się fermentacji przy użyciu drożdży piwnych. Najstarsze ślady produkcji i przechowywania piwa odnaleziono w Osadzie Curan w Iranie, datowane są na 6500 r. p.n.e. Rodzaj piwa zależy od użytego słodu, składu brzeczki podstawowej, ilości dodanego chmielu, rasy drożdży oraz sposobu prowadzenia fermentacji. Piwa dzieli się na jasne i ciemne oraz piwa dolnej fermentacji (pilzneńskie) i górnej fermentacji (grodziskie). W zależności od zawartości alkoholu i ekstraktu (składników rozpuszczalnych) rozróżnia się piwa lekkie, pełne i mocne. Podstawowym surowcem do produkcji piwa jest słód, czyli wyselekcjonowane odmianowo, odpowiednio przetworzone ziarna jęczmienia. Jest on przechowywany w silosach, które zapewniają izolację od czynników zewnętrznych. Z silosów słód trafia na warzelnię. Na warzelni odpowiednio zmielony słód mieszany jest z wodą i poddawany następującym procesom: zacieraniu, filtracji oraz gotowaniu (wówczas dodawany jest chmiel). Uzyskany półprodukt nosi nazwę brzeczki.

Jest ona dla piwa tym samym, czym moszcz dla wina. Gorąca brzeczka, zanim zostanie poddana procesowi fermentacji, musi być schłodzona do temperatury 8-9°C. Następuje to w tzw. płytowym wymienniku ciepła. Do schłodzonej brzeczki, w warunkach pełnej sterylności, dodawany jest specjalnie wyselekcjonowany gatunek drożdży. Proces fermentacji prowadzony jest w ściśle zdefiniowanych warunkach ciśnienia i temperatury, w tzw. tankofermentorach. W nich też następuje proces dojrzewania piwa – czyli leżakowanie. Piwo, na wszystkich etapach produkcji, styka się jedynie ze stalą nierdzewną, co zapewnia wysoki poziom higieny. Przefiltrowane piwo trafia na linie rozlewnicze, gdzie nalewane jest do butelek, puszek lub KEGów. Do piw leczniczych dodaje się zioła.